രാധിക
പിച്ചവെച്ചു നടന്നൊരു നാളിലെൻ
മച്ചകത്തിൻറെയോമനേ നിന്നുടെ
പിഞ്ചു കൈയിലെ മിന്നും വളകളെൻ
സ്വന്തമാക്കീടുവാൻ ഏറെ കൊതിച്ചു ഞാൻ
ഗീതോപദേശവും ഭാരത യുദ്ധവും
അന്യമായ് നിന്നൊരെന്നുള്ളത്തിലന്നെല്ലാം
കണ്ണൻ ചിരട്ടയിൽ മണ്ണു നിറക്കുന്ന
ബാല്യമായ് വന്നു നിറഞ്ഞു നീ മാധവാ
കാലിയെ മേച്ചു നീ കാട്ടിൽ നടക്കുമ്പോൾ
കൂട്ടുകാരൊത്തു നീ നൃത്തമാടീടുമ്പോൾ
ആടുവാൻ പാടുവാൻ കൂട്ടുകൂടീടുവാൻ
കൂട്ടുമോയെന്നെ നീ എന്നു മോഹിച്ചു ഞാൻ
രാമന്നുകൂട്ടായി രാധയ്ക്ക് ജീവനായി
ഗോകുലനാഥനായ് നീ വളർന്നീടുമ്പോൾ
ഏതോസ്വയംവര പന്തലിൽ വച്ച് ഞാൻ
കണ്ടുവോ രുഗ്മിണീ നാഥനാം കൃഷ്ണനെ
വീരനാം പാർത്ഥനു നേർവഴി കാട്ടുന്ന
വിശ്വൈക സത്യമായ് നീ നിറഞ്ഞീടുമ്പോൾ
എന്നുള്ളിലുള്ളൊരു താപവും ഭീതിയും
ഭക്തിയായ് യുക്തിയായ് മാറുന്നു കേശവാ
എൻറെ പൊന്നുണ്ണിയെ വാരിയെടുത്തു ഞാൻ
ഉമ്മ കൊടുക്കുമ്പോൾ ആന കളിക്കുമ്പോൾ
പിന്നെയും പിന്നെയും കണ്ണൻ പിറക്കുന്നു
വിണ്ണിനെയെന്നെന്നും ധന്യമാക്കീടുവാൻ
പിന്നെയും പിന്നെയും കണ്ണൻ പിറക്കുന്നു
വിണ്ണിനെ എന്നെന്നും ധന്യമാക്കീടുവാൻ.
ചിത്രീകരണം : അനുജ കെ
Leave a Reply