കോട്ടയം: ബിഷപ്പ് ഫ്രാങ്കോയ്‌ക്കെതിരായ ബലാത്സംഗ പരാതിയില്‍ കന്യാസ്ത്രീക്ക് നീതിതേടി കേരള സമൂഹം തെരുവില്‍ സമരം ചെയ്യുമ്പോള്‍ അതിനോട് മുഖംതിരിച്ചുനില്‍ക്കുന്ന കത്തോലിക്കാ സഭാനേതൃത്വത്തിന്റെ നേരെ വിരല്‍ചൂണ്ടി ഒരു വൈദികന്‍. 1990ല്‍ ഉത്തര്‍പ്രദേശില്‍ രണ്ട് സന്യാസിനികളെ അ്ജഞാതര്‍ പീഡിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ തങ്ങളെ തെരുവില്‍ ഇറക്കി പ്രതിഷേധം സംഘടിപ്പിച്ച ദേശീയ നേതൃത്വം ബിഷപ്പ് ഫ്രാങ്കോയ്‌ക്കെതിരായ ആരോപണം കണ്ണടച്ച് ഇരുട്ടാക്കുന്നത് കുറ്റകരമായ മൗനമാണെന്ന് പ്രമുഖ കത്തോലിക്കാ ദേശീയ വാരികയായ ഇന്ത്യന്‍ കറന്റ്‌സിന്റെ എഡിറ്റര്‍ ഡോ. സുരേഷ് മാത്യു കപ്പൂച്ചിന്‍ പറയുന്നു. യുക്തിയെ അതിന്റെ തലയ്ക്കല്‍ നിര്‍ത്താനും അവസരത്തിനൊന്നു പാട്ടു പാടാനും നാം പഠിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇരയെ കൂടുതല്‍ വേട്ടയാടാന്‍ നാം പഠിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരേ സമയം ഇരയോടൊപ്പം ഓടാനും വേട്ടക്കാരനോടും വേട്ടയാടാനും സാധിക്കുന്ന കലയില്‍ നാം പ്രാവീണ്യം നേടിയിരിക്കുന്നു- അദ്ദേഹം ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ആര്‍ച്ച്ബിഷപ്പുമാര്‍ക്കും ബിഷപ്പുമാര്‍ക്കും എഴുതിയ തുറന്ന കത്തില്‍ പറയുന്നു.
കത്തിന്റെ പൂര്‍ണ്ണരൂപം:
സുരേഷ് മാത്യു കപ്പൂച്ചിന്‍ ഓ.എഫ്.എം. ക്യാപ്.ല്‍ നിന്നും ആശംസകള്‍.
ഓരോ ദിവസവും ജലന്ധര്‍ രൂപത വിഷയം പുതിയ വഴിത്തിരിവുകളിലേക്കു നമ്മെ നയിക്കുന്ന സാഹചര്യത്തില്‍ എന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ 1990 ആഗസ്ത് 1ലേക് പോവുകയാണ്. ഉത്തര്‍പ്രദേശിലെ ഗാസിയാബാദില്‍ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന കപ്പൂച്ചിന്‍ മൈനര്‍ സെമിനാരി ആയ ജ്യോതിനികേതനിലേ ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ് മുറിയിലേക്ക് ഭാഗ്യസ്മരണാര്‍ഹനായ അലക്സാണ്ടര്‍ കടുക്കന്‍മാക്കില്‍ അച്ചന്‍ കടന്നു വന്നു. ജൂലൈ 13ന്, ഉത്തര്‍പ്രദേശിലെ ഗജ്റൗളയിലെ സെന്റ് മേരീസ് കോണ്‍വെന്റില്‍ ചിലര്‍ അതിക്രമിച്ചു കയറി രണ്ടു യുവ സന്യാസിനികളെ ലൈംഗികമായി ഉപദ്രവിച്ചു എന്ന വളരെ വേദനാ ജനകവും ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്നതുമായ വാര്‍ത്ത ഞങ്ങളോട് പറയാനാണ് അദ്ദേഹം വന്നത്.
സന്യസ്തര്‍ക്കെതിരെ നടന്ന ഈ അക്രമത്തില്‍ പ്രതിഷേധം അറിയിക്കാന്‍ ഡല്‍ഹിയിലേക്ക് പോകാന്‍ മിനുട്ടുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ തയ്യാറാകാന്‍ അദ്ദേഹം ഞങ്ങളോട് നിര്‍ദേശിച്ചു. വാര്‍ത്തയുടെ ആഘാതത്തിലും വേദനയിലും ഞങ്ങള്‍ ഒരു ബസില്‍ ചുരുങ്ങിയ സമയത്തിനുള്ളില്‍ ഇന്ത്യയുടെ ഹൃദയമായ ഇന്‍ഡ്യാ ഗേറ്റില്‍ എത്തി, സന്യസ്തര്‍ക്കെതിരെ ഉണ്ടായ നിര്‍ദ്ദയമായ ആക്രമണത്തെ അപലപിച്ച പ്രതിഷേധത്തില്‍ പങ്കുചേര്‍ന്നു.
സി. ബി. സി. ഐയുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ 15,000നു മേല്‍ ആളുകള്‍ അവിടെ തടിച്ചു കൂടുകയും പ്രതിഷേധം രേഖപ്പെടുത്തുകയും ഇരകള്‍ക്കു നീതി ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു. മൂന്നു കിലോ മീറ്റര്‍ അകലെ പ്രധാന മന്ത്രി വി. പി. സിംഗിന്റെ വസതിയിലേക്ക് ഞങ്ങള്‍ മാര്‍ച്ചു ചെയ്തു. ബാംഗ്ലൂര്‍ ബിഷപ്പും സി.ബി.സി.ഐ പ്രസിഡന്റുമായ അല്‍ഫോന്‍സ് മത്തിയാസിന്റെ നേതൃത്വത്തില്‍ സഭയിലെ സ്ത്രീ സംഘടനകളുടെയും ക്രൈസ്തവ പ്രതിനിധികളുടെയും ഒരു ഡെലിഗേഷന്‍ പ്രധാന മന്ത്രിക്കു ഒരു മെമ്മോറാണ്ടം സമര്‍പ്പിച്ചു.
ഗജ്റൗളാ റേപ്പ് കേസ് എന്ന പേരില്‍ അന്ന് ദേശീയ തലത്തില്‍ വലിയ കോളിളക്കം ഈ സംഭവമുണ്ടാക്കി.
ഇന്നത്തെ സാഹചര്യത്തിലേക്കു വരാം. ‘ബലാത്സംഗ ഇര’ ആയ മറ്റൊരു സന്യാസിനി പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ടു തകര്‍ച്ചയുടെ കുഴിയില്‍ നിന്ന് ആര്‍ത്തു കേഴുമ്പോള്‍ ഇരുപത്തെട്ടു വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം ”പീഡിപ്പിക്കപ്പെട്ട സന്യാസിനിക്ക് നീതി വേണം” എന്ന് അലറി വിളിച്ച മൈനര്‍ സെമിനാരി വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ മൂക സാക്ഷികളായി നില്കുന്നു. വത്യാസം ഇതാണ്: 1990 ല്‍ കുറ്റക്കാര്‍ അജ്ഞാതരായ പ്രകൃതരായിരുന്നു. ഇന്നോ കുറ്റാരോപിതര്‍ ഒരു മെത്രാനാണ്. 1990ല്‍ ഇരക്കു നീതി ഉറപ്പു വരുത്താന്‍ നാം കുറ്റക്കാരെ ഉടനടി അറസ്റ്റു ചെയ്യണം എന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടു; ഇന്നോ, കുറ്റം തെളിയിക്കപെടും വരെ കുറ്റാരോപിതന്‍ ദോഷിയല്ല എന്ന ന്യായവാദം നിരത്തി നിയമ ശരി (legally correct) യുടെ പക്ഷം പിടിക്കുന്നു.
യുക്തിയെ അതിന്റെ തലയ്ക്കല്‍ നിര്‍ത്താനും അവസരത്തിനൊന്നു പാട്ടു പാടാനും നാം പഠിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇരയെ കൂടുതല്‍ വേട്ടയാടാന്‍ നാം പഠിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരേ സാമയം ഇരയോടൊപ്പം ഓടാനും വേട്ടക്കാരനോടും വേട്ടയാടാനും സാധിക്കുന്ന കലയില്‍ നാം പ്രാവീണ്യം നേടിയിരിക്കുന്നു.
അയര്‍ലണ്ടിലെ സന്ദര്‍ശന വേളയില്‍ പപ്പാ ഫ്രാന്‍സിസ് പറഞ്ഞത് നാം മറന്നു: ”ലൈംഗിക കുറ്റങ്ങളെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതില്‍ സഭാധികാരികള്‍ക്കു ഉണ്ടായ പരാജയം ആണ് പൊതുവികാരം അണപൊട്ടിയൊഴുകാന്‍ കാരണമാക്കിയത്.” പിന്നീട് ഒരിക്കല്‍ അദ്ദേഹം വീണ്ടും പറഞ്ഞു: അവയെ (സഭയിലെ വൈദികരുടെ ഭാഗത്തുണ്ടായ ലൈംഗിക കുറ്റങ്ങള്‍) കൈകാര്യം ചെയ്യാനുണ്ടായ പരാജയം വേദനയുടെ ഉറവിടവും കത്തോലിക്ക സമൂഹത്തിനു വലിയ നാണക്കേടിന് കാരണവും ആയി.” പാപ്പയുടെ ഈ വാക്കുകള്‍ ബധിരകര്‍ണ്ണങ്ങളിലാണ് പതിച്ചിരിക്കുന്നത് എന്ന് ജലന്ധര്‍ വിഷയത്തിലെ സഭാധികാരികളുടെ പ്രതികരണത്തില്‍ നിന്ന് മനസിലാക്കാം.
ഓരോ ദിവസവും വലിയ രഹസ്യങ്ങളാണ് ഈ വിഷയത്തില്‍ അനാവൃതമായി കൊണ്ടിരിക്കുന്നതു, അതെ പോലെ തന്നെ സഭയുടെ പ്രതിച്ഛായയെ അത് വല്ലാതെ കളങ്കപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ഒച്ചിഴയ്ക്കുന്ന വേഗത്തിലാണ് പോലീസ് അന്വേഷണം പുരോഗമിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍ ജനപ്രതിനിധികള്‍ പോലും കുറ്റാരോപിതരായ മറ്റു പല കേസുകളിലും അവര്‍ അത്യന്തം ദ്രുതഗതിയില്‍ അന്വേഷണം പൂര്‍ത്തിയാക്കിയിരുന്നു. ഇവിടെയാകട്ടെ ‘കുറ്റം തെളിയുന്നതുവരെ ആരോപിതര്‍ നിഷ്‌കളങ്കരാണ്’ എന്ന സിദ്ധാന്തം ഇരയുടെ വിസ്തരിച്ചുള്ള മൊഴിയെടുപ്പ് നാടകത്തിനു മേല്‍ മുന്‍ഗണന നേടുന്നു.
നിയമ കുരുക്കുകള്‍ മാറ്റിവച്ചു സഭ ഈ വിഷയത്തെ ഒരു ധാര്‍മ്മിക പ്രതിസന്ധിയായി കാണണം. ഏതു തരത്തില്‍ നോക്കിയാലും ജലന്ധര്‍ രൂപതയില്‍ ‘ഭീകരമായ ചില പ്രശ്‌നങ്ങള്‍’ ഉണ്ട്. പീഡിതയായ കന്യാസ്ത്രീയുടെ പരാതിയെ കുറിച്ചുള്ള അറിവില്‍ മാത്രമല്ല ഈ ഊഹം. രൂപതയില്‍ ശുശ്രൂഷ ചെയ്യുന്ന എന്റെ ദൈവശാസ്ത്ര ഗുരുക്കന്മാര്‍, സഹപ്രവര്‍ത്തകയായ വൈദികര്‍, രൂപതയില്‍ നിന്ന് സന്യാസിനികളും, സന്യാസവൃത്തി ഉപേക്ഷിച്ചു പോയവരും ബിഷപ്പിന്റെ ‘അശുദ്ധമായ പ്രവര്‍ത്തി’കളെ കുറിച്ച് പരാമര്‍ശിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ യാഥാര്‍ഥ്യങ്ങളെ കണ്ടില്ലെന്നു നടിക്കാന്‍ സഭാധികാരികള്‍ക്കാവുമോ?
അപൂര്‍വങ്ങളില്‍ അപൂര്‍വമായി മാത്രം സംഭവിക്കുന്ന വൈദികരുടെയും സന്യാസിനികളുടെയും തെരുവ് പ്രതിഷേധത്തോട് സഭാ നേതൃത്വത്തിന് പുറംതിരിക്കാനാവില്ല. ഒരാളെ രക്ഷിക്കാനുള്ള ശ്രമം സഭക്കാകമാനം ദുരന്തസമാനമായ ഫലങ്ങളായിരിക്കും കൊണ്ടുവരിക. സിസ്റ്റേഴ്‌സ് കൊച്ചിയില്‍ നടത്തിയ ധര്‍ണ്ണയില്‍ എന്റെ സഹപാഠികളായ കപ്പൂച്ചിന്‍ വൈദികര്‍ പങ്കെടുത്തിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ സഭയില്‍ നടക്കുന്ന ദുരന്തസമാനമായ സംഭവ വികാസങ്ങളില്‍ മനം മടുത്താണ് അവര്‍ അതിനു മുതിര്‍ന്നിട്ടുള്ളത്.
കൈവിട്ടു പോകുന്നതിനു മുന്നേ കാര്യങ്ങളെ നേരെ ആക്കണം എന്ന് സഭയിലെ അത്യുന്നത അധികാരികളോട് കടുത്ത നിരാശയോടെ ഞാന്‍ അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നു. അങ്ങ് അവകാശപ്പെടുന്ന നിഷ്‌കളങ്കത ന്യായപീഠത്തിനു മുമ്പാകെ തെളിയിക്കുന്നത് വരെ പദവിയില്‍ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞു നില്‍ക്കണം എന്ന് ബിഷപ് ഫ്രാങ്കോയോടും അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നു. വ്യക്തിയുടെ അന്തസില്‍ മുറുകെ പിടിക്കേണ്ട സമയം അല്ല ഇത്, സഭയുടെ പരിശുദ്ധി അഭംഗമാണ് എന്ന് തെളിയിക്കേണ്ട സമയമാണ് ഇത്.
ഇന്ത്യയിലെ സഭാധികാരികള് ഒരു മുന്നറിയിപ്പായി മാറേണ്ട ഫ്രാന്‍സിസ് പാപ്പായുടെ ഒരു ഉദ്ധരണി പറഞ്ഞു ഞാന്‍ ഉപസംഹരിക്കട്ടെ: ”നാം എവിടെ ആയിരിക്കേണ്ടിയിരുന്നുവോ അവിടെ ആയിരുന്നില്ല എന്ന് സമൂഹം എന്ന നിലയില്‍ സഭാ നാണക്കേടോടും അനുതാപത്തോടും കൂടെ അംഗീകരിക്കുന്നു,അനേകം ജീവനുകള്‍ക്കു ഉണ്ടാവുന്ന ഹാനിയുടെ ആഴവും പരപ്പും എത്ര വലുതാണ് എന്ന് തിരിച്ചറിയാതെ പ്രവര്‍ത്തിക്കേണ്ട സമയത്തു നാം തീരുമാനങ്ങള്‍ എടുത്തില്ല.” ഈ വിഷയത്തില്‍ ഇന്ത്യയിലെ സഭ സത്വര നടപടികള്‍ കൈക്കൊള്ളുവാന്‍ പ്രതിജ്ഞാബദ്ധരാണ് എന്ന് എത്രയും വേഗം തെളിയിക്കട്ടെ.
ആദരവോടെ,
ഫാ. സുരേഷ് മാത്യു ഓ. എഫ്. എം. ക്യാപ്.
എഡിറ്റര്‍, ഇന്ത്യന്‍ കറന്റ്‌സ് വാരിക
ഡല്‍ഹി
Beena Sebastian, [12.09.18 10:30]
Greetings from Fr Suresh Mathew OFM Cap.
As the Jalandhar diocese issue takes many twists and turns day by day, my memories take me back to August 1, 1990. Fr Alexander Kadukanmackal of happy memory, walked into our classroom at Jyotiniketan, the Capuchin minor seminary in Ghaziabad, UP and broke a shocking news. On July 13, some men had broken into Saint Mary´s Convent at Gajraula in Uttar Pradesh, 100 kilometers away from New Delhi, assaulted its residents and raped two young nuns.
Fr Alexander instructed us to get ready in a few minutes to go to Delhi to protest against the sexual assault on the nuns. Shocked and pained, all of us, in no time, got into a bus and reached India Gate in the heart of Delhi to take part in a protest against the gruesome act of sexual assault on nuns.
Under the aegis of the CBCI, more than 15,000 people had gathered at the protest site, condemning the rape and demanding justice to the victims. The protesters marched to the then Prime Minister Vishwanath Pratap Singh´s residence, some 3 kilometers away. A delegation representing Christian and women’s groups led by Archbishop Alphonsus Mathias of Bangalore, the then CBCI President, submitted a memorandum to Shri V. P. Singh.
The incident had raised an unprecedented national outcry against what was then known as ‘Gajraula rape’.
Cut to the present. Twenty eight years down the line, the minor seminarians, who shouted for justice to the traumatized nun and action against the culprits, remain mute spectators to the shrill voice of another devastated nun who is also a ‘rape victim’. The difference is: In 1990, the culprits were ‘unknown barbarians’. Today, the accused is none else but a bishop. In 1990, we demanded immediate arrest of the culprits to give a semblance of justice to the victims; but today, we are trying to be legally correct stating that an accused is not guilty until proven.
We have made the logic to stand on its head; we have learnt to sing a tune that suits the occasion; we have got the heart to hunt down the victim; we have also learnt the art of running with the hare and hunting with the hounds.
But we have forgotten what Pope Francis said on the issue during his visit to Ireland: “Failure of ecclesiastical authorities to address sexual abuse has rightly given rise to outrage.” Later he added: “The failure to deal with them (sexual abuse by members of the Church) is a source of pain and shame for the Catholic community.” These words seem to have fallen on deaf ears if the Jalandhar issue is any indication.
The whole issue is getting mired in mystery with each passing day; on equal measure it is sullying the image of the church. The police enquiry seems to be going at a snail’s pace. It is in contrast to the express speed they have acted in similar cases, even those involving MLAs and political leaders. Here ‘the accused is not guilty until proven’ principle takes precedence over the victim’s elaborate testimonies before the police.
Moving away from the legal tangle, the Church has to see the issue as a moral and ethical one. By all accounts, there is something ‘terribly wrong’ in Jalandhar diocese. This inference is not based on the complaint of just one nun. A number of my theology professors in Jalandhar, companion priests, nuns and former nuns of the diocese have given vent to the ‘unholy acts’ of the bishop. The Church authorities cannot close their eyes to this ground reality.
The church hierarchy also should not turn their back on the ‘rarest of the rare’ public protests by priests, nuns and lay people. Trying to save one person can have disastrous results for the church as a whole. Here again, I am drawing examples from my own batch mates to substantiate a point. I find my batch mates and fellow Capuchins joining the dharna by the nuns and others in Kochi. They do it as they are disgusted at the disastrous developments.
As I too remain dismayed, I appeal to the highest church hierarchy to intervene and set things right before it goes out of hand. I appeal to Bishop Franco to step aside till he is proved i
Beena Sebastian, [12.09.18 10:30]
nnocent, in a court of law, as he claims vehemently. It is not the time to stand on prestige. It is time to act to keep the holiness of the church intact.
I would like to conclude quoting Pope Francis, which should sound as a warning to the church authorities in India: “With shame and repentance, we acknowledge as an ecclesial community that we were not where we should have been, that we did not act in a timely manner, realizing the magnitude and the gravity of the damage done to so many lives.” Hope the Church in India would show the commitment to act fast on this issue.
Warm regards,
Fr Suresh Mathew OFM Cap
Editor, Indian Currents Weekly,
Delhi
Leave a Reply