പ്രൊഫ. കവിയൂർ ശിവപ്രസാദ്

ലോകമെമ്പാടുമുള്ള മലയാളികൾ ജാതി, മത, രാഷ്ട്രീയ വ്യത്യാസമില്ലാതെ ആഘോഷിക്കുന്ന ഒരു ആനന്ദോത്സവമാണ് ഓണം. പുരാണ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ പറയുന്നത് അനുസരിച്ച് മഹാബലി കഥയിൽ അധിഷ്ഠിതമായ ഒരു ഓണ സങ്കല്പമാണ് നമുക്കുള്ളത് . അത് പ്രകാരം മഹാബലി ഒരു ധീര രക്തസാക്ഷിയും വാമനൻ പ്രതിനായക സ്വഭാവമുള്ള ഒരു കഥാപാത്രവുമാണ്.

കൗതൂഹലം മനസ്സിൽ മറ്റൊന്നില്ലില്ലിത്ര നഹി
വേദാന്ത സാരമിതു കേൾപ്പുണ്ടു ഭാഗവതം.
വേദം വ്യസിച്ച മുനി മോദം വരാഞ്ഞ്
പുനരേകച്ചരാകില നാരായണായ നമ:
എന്ന ഹരിനാമ കീർത്തനത്തിൽ പറയുന്നതു പ്രകാരം പതിനെട്ടു പുരാണ കർത്താവായ വേദങ്ങളെ വ്യസിച്ച വ്യാസ മഹർഷി രചിച്ച ഭാഗവതത്തിലാണ് വാമനാവതാര കഥ വിവരിക്കുന്നത്. വിഷ്ണുപുരാണം, വാമനപുരാണം, മഹാഭാരതം, യോഗ വസിഷ്ഠം, നാരായണീയം തുടങ്ങിയ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും വിശദീകരണങ്ങൾ ഉണ്ട്. എങ്കിലും തുഞ്ചത്ത് രാമാനുജൻ എഴുത്തച്ഛനാൽ രചിക്കപ്പെട്ട ശ്രീ മഹാഭാഗവതം അഷ്ടമ സ്‌കന്ധത്തിലാണ് ഈ കഥ വിശദീകരിക്കുന്നത്. അതിൽ വിസ്തരിക്കുന്ന കഥ താഴെ പറയുന്ന പ്രകാരം ആണ്.
ബ്രഹ്മപുത്രനായ മരീചിയുടെ പുത്രനായ കശ്യപ പ്രജാപതിക്ക് രണ്ട് ഭാര്യമാർ ഉണ്ടായിരുന്നു അദിതിയും ദിതിയും. ഇതിൽ അദിതിയിൽ ഇന്ദ്രാദി ദേവകളും ദിതി എന്ന ഭാര്യയിൽ ദൈത്യന്മാരും (അസുരന്മാരും ) ഉണ്ടായി. ഇവർ പരസ്പരം കലഹിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു. ഇവർ തമ്മിൽ കൊടും യുദ്ധങ്ങൾ പോലും ഉണ്ടായി. ദിതിയുടെ പുത്രന്മാരിൽ ഹിരണ്യാക്ഷൻ , ഹിരണ്യ കശിപു, ശൂരപത്മാവ് , സിംഹ വക്ത്രൻ, താരകാസുരൻ ഗോമുഖൻ എന്നിവർ വളരെ കരുത്തരും കുപ്രസിദ്ധരുമായിരുന്നു. ഹിരണ്യ കശിപുവിൻെറ പുത്രന്മാരായി പ്രഹ്ളാദൻ , സംഹ്ളാദൻ, ഹ്രാദൻ, അനുഹ്രാദൻ എന്നിവരിൽ പ്രഹ്ളാദ പുത്രനായി വിരോചനൻ ജനിച്ചു.

വിരോചന പുത്രനാണ് ബലി. പിന്നീട് ബലിയുടെ പുത്രനായി ബാണനും, ബാണ പുത്രന്മാരായി നിവാത കവചന്മാരും, നാലു കോടിയിലേറെ അസുരന്മാരും ജനിച്ചു.

യൗവനത്തിൽ തന്നെ ബലി ഇന്ദ്രനോട് യുദ്ധം ചെയ്ത് പരാജിതനായി പ്രാണഹാനി സംഭവിച്ചുവെങ്കിലും അസുര ഗുരുവായ ശുക്രാചാര്യർ ബലിയെ പുനർ ജീവിപ്പിച്ചു. ഒപ്പം ഇന്ദ്രനെ തോൽപ്പിക്കണമെന്ന ബലിയുടെ വൈരാഗ്യ ബുദ്ധിയും കൂടിയായപ്പോൾ അസുരന്മാർ അജയ്യരായി. തുടർന്നുള്ള കഥകൾ കേരളത്തിൽ എല്ലാവർക്കും അറിവുള്ളതു തന്നെ .

ഭദ്രമാസത്തിലെ ശുക്ലപക്ഷത്തിൽ, 12-ാം തിഥിയിൽ ശ്രാവണ നക്ഷത്രത്തിൽ (തിരുവോണം) അഭിജിത് മുഹൂർത്തത്തിൽ മഹാവിഷ്ണു വാമനാവതാരം പൂണ്ടു. ഈ കാലത്ത് നർമ്മദാ നദിയുടെ വടക്കേ തീരത്ത് ഭൃഗു കഛകമെന്ന സ്ഥലത്ത് മഹാബലി യാഗം നടത്തി. (നർമ്മദാ തീരം ഗുജറാത്തിൽ ആണെന്ന് ഓർക്കുക.) തത്സമയം വാമനൻ അവിടെ എത്തുകയും അവിടെയുണ്ടായിരുന്നവരെ വിസ്മയിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ആഗമനോദ്ദേശം ആരാഞ്ഞ മഹാബലിയോട് ഭഗവാൻ, തപസ്സനുഷ്ഠിക്കുവാൻ മൂന്നടി മണ്ണ് വേണമെന്ന് പറയുകയും മഹാബലി പുച്ഛത്തോടെ ആ ആവശ്യം അംഗീകരിക്കുകയും വിശ്വരൂപം പ്രാപിച്ച വാമനൻ രണ്ടു ചുവടു കൊണ്ട് ത്രിഭുവനം അളന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മൂന്നാമത്തെ ചുവടു വയ്ക്കാൻ സ്ഥലമില്ലാതായപ്പോൾ മഹാബലി നമ്രശിരസ്കനായി തൻറെ തല താഴ്ത്തി വാമനനു മുമ്പിൽ നമസ്കരിച്ചു. മൂന്നാമത്തെ ചുവട് ബലി ശിരസ്സിൽ വച്ച് അദ്ദേഹത്തെ പാതാളത്തിലേയ്ക്ക് ചവിട്ടി താഴ്ത്തി ആണ്ടു തോറും ചിങ്ങം മാസത്തിലെ തിരുവോണം നക്ഷത്രത്തിൽ തന്റെ പ്രജകളെ കാണുവാൻ അനുവാദവും കൊടുത്തു. ഈ കഥയാണ് കേരളത്തിലാകമാനം പ്രചുര പ്രചാരം ലഭിച്ച ഓണക്കഥ.

ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചില കാര്യങ്ങൾ ചരിത്ര ദൃഷ്ട്യയിൽ പരിശോധിക്കുമ്പോൾ കാണാവുന്ന ചില കാര്യങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുകയാണ്. എ. ഡി നാലാം ശതകത്തിൽ മധുരൈ കാഞ്ചി എന്ന തമിഴ് കൃതിയിൽ ഓണാഘോഷത്തെപ്പറ്റി പറയുന്നുണ്ട്. പ്രാചീന തമിഴ് കവിയായ തിരുജ്ഞാന സംബന്ധരുടെ കൃതികളിലും ഓണാഘോഷം പറയുന്നുണ്ട്. ഒമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ എഴുതപ്പെട്ടതെന്ന് കരുതുന്ന ‘പല്ലാണ്ട് ‘ എന്ന കൃതിയിലും ഓണം പരാമർശ വിഷയമാകുന്നുണ്ട്. എ ഡി 9-ാം ശതകത്തിൽ തന്നെ സ്ഥാണു രവി എന്ന ഭരണാധികാരി തിരുവല്ലയ്ക്കടുത്തുള്ള തിരുവാറ്റ ക്ഷേത്രത്തിൽ ഓണം ആഘോഷിക്കുവാൻ ഭൂമിദാനം ചെയ്തതിനെപ്പറ്റി തൻറെ ശാസനത്തിൽ പറയുന്നുണ്ട്. പതിറ്റുപ്പത്ത് എന്ന തമിഴ് കൃതിയിൽ 11-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ഇവിടെ ഓണം ആഘോഷിച്ചിരുന്നു എന്നു സംശയലേശമന്യേ പറയുന്നുണ്ട് . ചില കാര്യങ്ങൾ പരിശോധിക്കുമ്പോൾ എ . ഡി ഒന്നാം ശതകത്തിൽ കേരളം ഭരിച്ചിരുന്ന ധർമ്മിഷ്ഠനായ രാജാവിൻറെ കഥയുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തവുന്നതാണ് . അദ്ദേഹത്തിൻറെ പേര് നെടുംചേരലാതൻ എന്നാണ് . ഇനി മറ്റൊരു തലത്തിലേയ്ക്ക് നോക്കിയാൽ ഇതൊരു ബൗദ്ധ ആചാരമാണെന്ന് കാണാൻ കഴിയും.

ലോകത്ത് എമ്പാടുമുള്ള വിവിധ മതങ്ങളെയെല്ലാം സഹർഷം സ്വാഗതം ചെയ്യുന്ന ഒരു സംസ്കാരമാണ് കേരളത്തിനുള്ളത്. സഹ്യപർവ്വതത്തിനപ്പുറമുള്ള ജൈനബുദ്ധ മതങ്ങളെയും കടൽ കടന്നു വന്ന ഇസ്ലാം യഹൂദ ക്രിസ്തു മതങ്ങളെയും കേരളം സന്തോഷം സ്വീകരിച്ചു. എന്നാൽ ആദ്യം വന്നത് ജൈന ബുദ്ധ മത വിഭാഗമാണെന്ന് കാണാവുന്നതാണ്. ഇതിൽ തന്നെ ബൗദ്ധ സന്ദേശങ്ങൾക്കാണ് പ്രചാരം ലഭിച്ചത്. ബുദ്ധമത വിശ്വാസികളായ രാജാക്കന്മാർ കേരളത്തിലും ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ മറ്റു ഭാഗങ്ങളിലും വ്യാപിച്ചിരുന്നതായി ചരിത്രം പരിശോധിച്ചാൽ കാണാവുന്നതാണ്. ബുദ്ധമത വിശ്വാസിയും ജനക്ഷേമ തല്പരനുമായ ഒരു കേരള ചക്രവർത്തിയെ ബ്രാഹ്മണ ക്ഷത്രിയ അധിനി വേശത്തിൽ നിഷ്കാസിതനാക്കിയ ഒരു ചരിത്രം നമുക്ക് ഉണ്ട്. കേരളത്തിലെ വിളവെടുപ്പ് മഹോത്സവവുമായി ആഘോഷിച്ചിരുന്ന ഒരു അനുഷ്ഠാനമായിരുന്നു ഓണം . ബ്രാഹ്മണ ക്ഷത്രിയ അധിനിവേശത്തിലൂടെ രാജ്യഭാരം ത്യജിക്കേണ്ടി വന്ന ചക്രവർത്തിയുടെ അനുസ്മരണമായി ഓണാഘോഷത്തെ പരിഗണിക്കാവുന്നതാണ്. മഹാബലി വാമന കഥയ്ക്ക് മത സ്വാധീനം കൊണ്ടു വരികയും ഹൈന്ദവ വൽക്കരണത്തിന്റെ ഭാഗമായി ചാതുർ വർണ്യ വ്യവസ്ഥിതി ബ്രാഹ്മണാദികൾ സ്ഥാപിച്ച് ബ്രാഹ്മണരെ ഭുസുരരാക്കി ദേവ വർഗ്ഗമാക്കി വേർതിരിക്കയും ജാതി വ്യത്യാസം ഇല്ലാത്ത സർവ്വമത സാഹോദര്യം പ്രതിഷ്ഠിതമാക്കിയ ബുദ്ധമതക്കാരെ അസുരന്മാരാക്കി വേർതിരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നതായുള്ള പഠനങ്ങൾ ഉണ്ട്. പ്രജാക്ഷേമ തത്പരനായ മഹാബലിയെ ഭ്രഷ്ടനാക്കിയത് അദ്ദേഹം അസുരനായതിനാലാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. തിരുവോണം – ഓണം എന്നീ പദങ്ങളുടെ തത്ഭവമായ ശ്രാവണം സംസ്കൃതമാണ്, അതാകട്ടെ ബൗദ്ധവുമാണ്. ബുദ്ധ ശിഷ്യന്മാരെ ശ്രാവണന്മാർ എന്നും ബുദ്ധനെ തന്നെ ശ്രാവണൻ എന്നും വിളിച്ചിരുന്നു. ഭഗവാൻ ബുദ്ധൻ ശ്രാവണ പദത്തിലെത്തിയ ശിഷ്യന്മാർക്ക് മഞ്ഞ വസ്ത്രം നൽകി സ്വീകരിച്ചതിന്റെ സ്മരണ പുതുക്കുന്നതാണ് ‘ഓണക്കോടി ‘ കൊടുക്കുന്നത്. ഇത്തരം വസ്ത്രങ്ങൾക്കും മഞ്ഞപ്പൂക്കൾക്കും ഓണത്തിന് പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുന്നുണ്ട് .

ബുദ്ധമതക്കാരെ തുരത്തി ഓടിക്കുന്നതിനായി അക്രമങ്ങളും ഹിംസകളും നടന്നിട്ടുള്ളതായി കാണാവുന്നതാണ്. അതിൻ്റെ പ്രാക് രൂപമാണ് ഓണത്തല്ലും, വേലകളിയും, പടയണിയും മറ്റും എന്ന് അനുമാനിക്കാവുന്നതാണ്.

വിദേശ സഞ്ചാരികളുടെ യാത്രാവിവരണങ്ങളിൽ, ഇവിടുത്തെ ഇത്തരത്തിലുള്ള അനുഷ്ഠാനങ്ങളെ പറ്റി പറയുന്നുണ്ട്. വിശിഷ്യ : ബർത്തലോമ്യയുടെ വിവരണത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിൻറെ ഗ്രന്ഥത്തിൽ – എട്ടു ദിവസം നീണ്ടുനിന്നിരുന്ന ഓണാഘോഷത്തെപ്പറ്റി പറയുമ്പോൾ വീടെല്ലാം ചാണകം മെഴുകി പുഷ്പങ്ങൾ കൊണ്ട് അലങ്കരിക്കുകയും പഴയ മൺപാത്രങ്ങൾ കളഞ്ഞ് പുതിയത് വാങ്ങി ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ചെറുപ്പക്കാർ രണ്ട് ചേരിയിലായി നിരന്നു നിന്ന് കമ്പുകൾ കൊണ്ടുള്ള അസ്ത്രങ്ങൾ അയയ്ക്കുകയും ഇതൊരു വിനോദ കളിയായി മാറുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ഈ കളികൾക്ക് ഗ്രീക്കുകാരുടെയും റോമാക്കാരുടെയും കായിക വിനോദങ്ങളുമായി സാമ്യമുണ്ട്. വിഷർ, ഫോർബ്സ് തുടങ്ങിയ സഞ്ചാരികൾ ഇത്തരം കളികളെ കുറിച്ച് തങ്ങളുടെ യാത്രാ വിവരണങ്ങളിൽ പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. വേണാട്ട് രാജാക്കന്മാർ ഓണ ദിവസം കോടി വസ്ത്രത്തോടൊപ്പം ഓണവില്ല് കൂടി മേൽശാന്തിയിൽ നിന്നും വാങ്ങുന്നതായി ഉള്ള ചടങ്ങ് ഉണ്ട്. സംഘക്കളിയിൽ ബ്രാഹ്മണർ ബുദ്ധമതക്കാരെ ഓടിക്കുന്നതിനായി ആയുധം എടുക്കുന്നതായി അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. തമിഴ് നാട്ടിലും ഓണാഘോഷം പ്രാചീനകാലം മുതലെ അനുഷ്ഠിച്ചതായി സംഘകാല കൃതിയായ “മധുരൈക്കാഞ്ചി ” എന്ന കൃതിയിൽ പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്. ‘മരുതനാരു’ടെ കൃതിയിൽ ക്ഷേത്രമുറ്റത്ത് ക്രീഡാ യുദ്ധങ്ങൾ നടന്നിരുന്നതായി പ്രസ്താവിക്കുന്നുണ്ട്. ഇത് ഓണാഘോഷവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതെന്ന് അദ്ദേഹം ദൃഢനിശ്ചയത്തോടെ പറയുന്നു . ചേരിപ്പോര് എന്ന പേരിലാണ് ഇത് അറിയപ്പെടുന്നത്. ‘മനുഷ്യരെല്ലാം ഒന്നുപോലെ എന്ന ‘ – ജാതി മത വർഗ്ഗ വ്യത്യാസങ്ങളില്ലാതിരുന്ന ആ നല്ല കാലത്തെ സ്മരിച്ചു കൊണ്ട് ഈ വർഷവും നമുക്ക് ഓണം ആഘോഷിക്കാം!

പ്രൊഫ. കവിയൂർ ശിവപ്രസാദ്

എട്ട് സിനിമകളുടെ സംവിധായകൻ, എണ്‍പതിലധികം ഷോട്ട് ഫിലിമുകള്‍, നിരവധി ഡോക്യുമെന്‍ററികള്‍, ടി.വി സീരിയലുകള്‍, പരസ്യ ചിത്ര സംവിധായകൻ അദ്ധ്യാപകൻ, എഴുത്തുകാരൻ എന്നീ ബഹു മുഖ റോളുകൾ ഭംഗിയായി ജീവിതത്തിന്റെ അരങ്ങിൽ ആടിയ പ്രതിഭ. 1994 ലെ ദേശീയ ചലച്ചിത്ര അവാർഡ് ജൂറിയുടെ പ്രത്യേക പുരസ്ക്കാരം ശിവ പ്രസാദിന് നേടി കൊടുത്തത് ഓര്‍മ്മയുടെ തീരങ്ങളില്‍ എന്ന നോൺ ഫീച്ചർ ചിത്രമായിരുന്നു. മുഖ്യധാരാ സിനിമാ പ്രവര്‍ത്തനത്തില്‍നിന്ന് മാറി സ്വന്തം ശൈലിയിലൂടെ സിനിമയെ അടയാളപ്പെടുത്താന്‍ പ്രൊഫ ശിവപ്രസാദിനായി. 1990ല്‍ പുറത്തിറങ്ങിയ ‘വേമ്പനാട്’ എന്ന സിനിമക്ക് സംസ്ഥാന സര്‍ക്കാറിന്റെ അവാര്‍ഡ് ലഭിക്കാനുള്ള കാരണവും ഇതു തന്നെയായിരുന്നു. വേമ്പനാട് കായലിലെ മത്സ്യ ബന്ധന തൊഴിലാളികളുടെ ജീവിതമായിരുന്നു കഥാ തന്തു. 1992ല്‍ ടി. പത്മനാഭന്റെ ഗൗരി എന്ന കഥയെ അതേ പേരില്‍തന്നെ ശിവപ്രസാദ് സിനിമയാക്കി. കേരളത്തിലെ നക്സല്‍ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലത്തില്‍ 2002ല്‍ ചെയ്ത ‘ഭേരി’ എന്ന സിനിമ ഒക്കെ വ്യത്യസ്തത നിറഞ്ഞതായിരുന്നു. 2004ല്‍ പുറത്തിറങ്ങിയ ‘ഈ സ്നേഹതീരത്ത്’ എന്ന സിനിമയും ഏറെ ചര്‍ച്ചചെയ്യപ്പെട്ടു. സംസ്ഥാന സര്‍ക്കാറിന്റെ പ്രത്യേക ജൂറി അവാർഡ് കുഞ്ചാക്കോ ബോബന് ഈ ചിത്രം നേടി കൊടുത്തു. അവസാനം 2012ല്‍ ചെയ്ത ‘സ്ഥലം’ എന്ന ചിത്രം തികച്ചുമൊരു പരിസ്ഥിതി സിനിമയായിരുന്നു. പരിസ്ഥിതി പ്രവര്‍ത്തകൻ കല്ലൻ പൊക്കുടൻ ആണ് ഇതിലെ കേന്ദ കഥാപാത്രത്തെ അവതരിപ്പിച്ചത്.

ഷിജോ തോമസ്‌ ഇലഞ്ഞിക്കൽ

പാതാളത്തിൽ നിന്നും ഭൂമിയുടെ വാതിലിൽ മുട്ടിയാൽ ‘അവൾ’ എൻറെ പേരും വിളിച്ചു പറയുമോ??? വെറുതെ ‘വൈറലാകാൻ’ !!!

എന്നാൽ പിന്നെ പോലീസിന് ഒരു പരാതി കൊടുക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചാൽ!!!

നാടിൻറെ ആഭ്യന്തര, ക്രമസമാധാന മേഖലയിൽ പോലും രഹസ്യ യോഗങ്ങളും, ഫോൺ ചേർത്തലുകളും ആണ്….

ആ പഴയ മാവേലി പാട്ടിന് ശ്രുതിയും ലയവും നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു…. കള്ളവും ചതിയും മാത്രം…. എങ്ങും… എവിടെയും….

ആരും അറിയാതെ തൻറെ നാട് ഒന്നു വന്ന് കണ്ടു പോയാലോ എന്നു വിചാരിച്ചാൽ അതും നടപ്പില്ല…..

കള്ളപ്പറയും, ചെറുനാഴിയും, കള്ളത്തരങ്ങളുമായി റേറ്റിംഗ് കൂട്ടാൻ മാത്രം ക്യാമറ കണ്ണുകളുമായി ‘അവതാരക’ അവതാരങ്ങൾ വേട്ടയാടി കണ്ടുപിടിക്കും…..

പിന്നെ ന്യൂസ് അവറിൽ കൊണ്ടുവന്ന് പരസ്യ വിചാരണ നടത്തും; തെളിവില്ലാതെ…. വെളിവില്ലാതെ….. മനുഷ്യത്വമില്ലാതെ….

എന്നാൽ പിന്നെ ഈ വയ്യാവേലികൾ എല്ലാം ഒഴിവാക്കാൻ ഈ തവണ നാട് കാണാൻ പോവണ്ട എന്നു വച്ചാലോ!!!

പാടില്ല; അത് ഒരിക്കലും പാടില്ല….അതിനു തക്കതായ ഒരു കാരണം ഉണ്ട്!!!

കമ്മീഷന്റെ പേരിൽ മസാലയും ചേർത്ത് സാമ്പാർ ഉണ്ടാക്കി…ചീഞ്ഞതും, നാറിയതും, തൊട്ടുകൂടാൻ പാടില്ലാത്തതുമായ എല്ലാ തൊടുകറികളും തൊട്ടുനക്കി, ന്യൂസ് അവറിലെ ജല്പന പായസവും കുടിച്ച് ഏമ്പക്കവും ഇട്ട്, മയക്കത്തിലായ മലയാളി മറന്നുപോയ കുറെ മനുഷ്യരുണ്ട്!!!

ഉരുളുപൊട്ടി…. ഉള്ളു പൊട്ടി….. നിൽക്കുന്ന അവരെ കാണണം….. അവരോട് ഒരാശ്വാസ വാക്ക് പറയണം….
.
ചിതറിപ്പോയ അവരുടെ തിരുശേഷിപ്പുകൾ അടക്കം ചെയ്ത കുഴിമാടങ്ങൾ കാണണം…..ഒരിറ്റു കണ്ണീരും….ഒരു പിടി വാടാത്ത ഓണപ്പൂക്കളും ചേർത്ത് അവർക്ക് ആത്മശാന്തി നേരണം….

അതിനുശേഷം; ആ കുഴിമാടത്തിലേക്കിറങ്ങി അവരെ ഉണർത്താതെ അതുവഴി പാതാളത്തിലേക്ക് പോകാം….

പ്രതീക്ഷയോടെ…. എന്റെ നാട് നന്നാവും എന്ന പ്രത്യാശയോടെ ……

അടുത്ത ഓണത്തിനായി…..

ഷിജോ തോമസ്‌ ഇലഞ്ഞിക്കൽ

ഇംഗ്ലണ്ടിലെ രജിസ്റ്റേർഡ് സോഷ്യൽ വർക്കറാണ്. സൈക്കോളജിയിൽ ബിരുദാനന്തരബിരുദം. യുകെയിൽ വിവിധ ഇടവകകളിൽ ചിൽഡ്രൻ ആന്റ് യൂത്ത് പേഴ്‌സണാലിറ്റി ഡെവലപ്മെൻറ്, റിട്രീറ്റ് പ്രോഗ്രാമുകൾ നടത്തിവരുന്നു. കൂട്ടിനൊരുദൈവം, നന്മ്മയുടെനിറം, ചാർജ് & ചെയ്ഞ്ച് എന്നീ പുസ്തകങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഭാര്യ: ജിംസി
മക്കൾ: ഹെയ്‌സൽമരിയ, ഹെലേനറോസ് , ഹെവൻലി ഗ്രേസ്

Email: [email protected]
Mobile: 07466520634

ഡോ . ഐഷ വി

പഠന കാലത്തും ഔദ്യോഗിക ജീവിത കാലത്തും കലാലയത്തിലെ ഓണാഘോഷങ്ങൾ എന്നും ഓർമ്മയിൽ തങ്ങി നിൽക്കുന്നതാണ്. ഓണക്കളികളും പൂക്കളങ്ങളും സദ്യയും കേരളീയ വേഷവുമൊക്കെ ഓണാഘോഷത്തെ വർണ്ണാഭമാക്കും. 1990 കളുടെ തുടക്കത്തിൽ കോഴിക്കോട് REC യിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ഓരോ ബാച്ചും ഒരു പൂക്കളം വീതം ഇട്ടിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ബാച്ചിൻ്റെ പൂക്കളത്തിൻ്റെ ഡിസൈൻ വരച്ചു കൊണ്ടുവന്നത് രാധികാ രാജയായിരുന്നു.

ഒരു വൃത്തത്തിനകത്ത് കഥകളി രൂപയും വള്ളം കളിയുടെ ദൃശ്യവും ഒത്തു ചേരുന്നതായിരുന്നു ആ ഡിസൈൻ. പ്രൊഡക്ഷൻ ഡിപ്പാർട്ടുമെൻ്റിൻ്റെ താഴെയുള്ള ഒരു ഹാളിലായിരുന്നു ഞങ്ങൾക്ക് പുക്കളമിടാൻ സ്ഥലം ലഭിച്ചത്. 5 പെൺകുട്ടികളും 25 ആൺകുട്ടികളും ഉള്ള ക്ലാസ്സിലെ ആൺകുട്ടികൾ പൂക്കൾ വാങ്ങി എത്തിച്ചിരുന്നു .

ആന്ധ്രാക്കാരായ റെഡ്ഡിയും ശ്രീനിവാസലുവും ബീഹാറിയായ ബിരാജും ഒറീസക്കാരനായ ദിലീപും തമിഴ് നാട്ടുകാരായ കുമരേശനും അനുപമയും വേണുഗോപാൽ പൈയുമൊക്കെ കൗതുകത്തോടെ ഞങ്ങളോടെപ്പം പൂക്കളമിടാൻ കൂടി . തെന്നിന്ത്യയും വടക്കേ ഇന്ത്യയും എന്ന വ്യത്യാസമില്ലാതെ നോർത്തിന്ത്യൻസ് എന്നായിരുന്നു മലയാളിക്കുട്ടികൾ ഇവരെ കുറിച്ച് പറഞ്ഞിരുന്നത്. അതു കേൾക്കുമ്പോൾ അല്പസ്വല്പം മലയാളം പഠിച്ചു വരുന്ന വെങ്കട്ട റെഡി തിരുത്തും. എല്ലാം നോർത്തിൻഡ്യൻസല്ല സൗത്ത് ഇന്ത്യൻസും ഉണ്ട്. അതായിരുന്നു REC യുടെ നാനാത്വത്തിലെ ഏകത്വം .

എല്ലാ ക്ലാസ്സുകളിലും സംസ്ഥാന ഭേദമെന്യേ വിദ്യാർത്ഥികൾ ഇത്തരം ആഘോഷങ്ങൾ ആസ്വദിച്ചിരുന്നു. അതിനാൽ ഓണം കോഴിക്കോട് REC കാമ്പസിനകത്ത് കേരളീയോത്സവം മാത്രമല്ല , ഇന്ത്യയുടെ ഒരു പരിഛേദത്തിലെ എല്ലാവരും ആഘോഷിക്കുന്ന ഒന്നായിരുന്നു എന്ന് പറയാം. അതിനാൽ തന്നെ ഈ കൂട്ടുകാരെല്ലാം പൂക്കളമിടാൻ ഒരേ മനസ്സോടെ ഒത്തു ചേർന്നു. ചിലർ പൂക്കൾ ഇറുത്തെടുത്തു. രാധികയുടെ നിർദ്ദേശമനുസരിച്ച് പൂക്കള ഡിസൈനിൻ്റെ ഓരോ ഭാഗത്തും വിന്യസിക്കേണ്ട പൂവിതളുകൾ നിറച്ചു. കൊച്ചു പൂക്കളം ഇട്ടു ശീലിച്ചിരുന്ന എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം വലിയ പൂക്കളം ഒരുക്കുക എന്നത് ആദ്യം വലിയ ജോലിയായി തോന്നി എന്നാൽ കൂട്ടുകാരെല്ലാം ഒത്തൊരുമിച്ച് ചെയ്ത പ്പോൾ അത് വളരെ നിസ്സാരമായി തീർന്നു. പൂക്കളത്തിൻ്റെ സമീപത്തു തന്നെ നിലവിളക്ക്, നിറപറ, ഓണത്തപ്പൻ, ഓണപ്പുടവ എന്നിവയൊക്കെ ഒരുക്കിയിരുന്നു. നന്നായി പാട്ടു പാടുമായിരുന്ന ദീപ്തിയും ലീനയും മറ്റു കൂടുകാരുമൊത്ത് അക്കാര്യങ്ങളിൽ മുഴുകിയിരുന്നു. കുറച്ചു പേർ ബലൂണൂകൾ ഊതി വീർപ്പിച്ച് കെട്ടിത്തൂക്കുകയും വെയിലിൻ്റെ ചൂടേറ്റ് അത് പൊട്ടുമ്പോൾ അവർ പൊട്ടിച്ചിരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. പൂക്കളം പൂർത്തിയായപ്പോൾ അധ്യാപകരെത്തി വിലയിരുത്തിപ്പോയി. ഞങ്ങളുടെ പൂക്കളത്തിന് സമ്മാനമൊന്നും ലഭിച്ചില്ല. പക്ഷേ അതെല്ലാം നല്ല ഓർമ്മകളായി നിലനിൽക്കുന്നു.

ഉച്ചയ്ക്ക് രാധികയുടെ വീട്ടിലായിരുന്നു . ഹോസ്റ്റൽ അന്തേവാസികളുടെ ഗൃഹാതുരത്വം മനസ്സിലാക്കി ഇടയ്ക്കാക്കെ ഞങ്ങളെ സാമൂതിരി കോവിലകമായ മാങ്കാവ് പടിഞ്ഞാറേ കോവിലകത്തേയ്ക്ക് ക്ഷണിക്കുന്ന പതിവ് രാധികയ്ക്കുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ വടക്കേ പത്തായപ്പുരയിലായിരുന്നു രാധികയുടെ അച്ഛാമ്മയും മക്കളും മരുമക്കളും കൊച്ചുമക്കളുമൊക്കെ താമസിച്ചിരുന്നത്.

ഞങ്ങൾ ചെല്ലുന്ന ദിവസം രാധികയുടെ അമ്മയും മേയമ്മമാരും അമ്മായിമാരും ദേഹണ്ഡം നടത്തും. വീട്ടുകാരെ പരിചയപ്പെട്ട ശേഷം മച്ചകത്തെ കൃഷ്ണനെ വച്ചിരിക്കുന്ന മുറിയിൽ ഞങ്ങൾ കൂട്ടുകാരെല്ലാം കൂടിയിരുന്ന് കുറച്ചു നേരം സൊറ പറയും. പിന്നെ കോവിലകത്തെ ക്ഷേത്രങ്ങൾ കുളങ്ങൾ എടുപ്പുകൾ ഒക്കെ കണ്ട് ഒന്ന് ചുറ്റിയടിച്ച് വരുമ്പോഴേയ്ക്കും സദ്യയ്ക്ക് കാലമാകും. കാളൻ , ഓലൻ മുതായവയുടെ ഒക്കെ രുചി ആദ്യമായറിഞ്ഞത് അവിടെ നിന്നാണ് . കേരളത്തിൻ്റെ തെക്കൻ ജില്ലകളിലെ സദ്യയിൽ നിന്നും അല്പം വ്യത്യസ്തമായ രുചിയിലുള്ള വിഭവങ്ങൾ അവിടെ നിന്നും ലഭിച്ചിരുന്നു. കോവിലകത്ത് എല്ലാം അന്നന്ന് വയ്ക്കുന്ന ഭക്ഷണമായിരുന്നു ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. ഫ്രിഡ്ജിൽ വച്ചതൊന്നും ഉപയോഗിക്കാറില്ലായിരുന്നു. അച്ചാറും അന്നന്നു തന്നെയാണുണ്ടാക്കുക

കാഴ്ചകളൊക്കെ കണ്ടു വന്ന ഞങ്ങൾക്ക് ഹാളിലെ തറയിൽ ഇരുവശത്തും പായ വിരിച്ച് ഇലയിട്ട് വിളമ്പി തന്നു. ഒരു പന്തി കഴിയുമ്പോൾ പായും ഇലകളും എടുത്തു മാറ്റി തറയൊന്നു തൂത്ത് വൃത്തിയാക്കിയ ശേഷമാണ് അടുത്ത പന്തിയിൽ പായും ഇലയും ഇടുക.

സദ്യയ്ക്കു ശേഷം ഫോട്ടോയൊക്കെ എടുത്ത് ഞങ്ങൾ ഹോസ്റ്റലിലേയ്ക്ക് പോകാനൊരുങ്ങും. രാധിക ഞങ്ങളെ ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പു വരെ അനുഗമിക്കും. തിരിച്ചു വരുന്ന വഴി ചാലപ്പുറത്ത് താമസിയ്ക്കുന്ന ദീപ്തി ജെ മേനോൻ്റെ വീട്ടിൽ കയറും. ദീപ്തിയുടെ അമ്മയും കുറെ പലഹാരങ്ങൾ തരും

അങ്ങനെ ഹോസ്റ്റലിലേയ്ക്കു മടങ്ങുന്ന ഞങ്ങൾ ഓണാവധി തുടങ്ങുമ്പോൾ വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങും.

ഡോ.ഐഷ . വി.

പ്രിൻസിപ്പാൾ , പാലക്കാട് ജില്ലയിലെ കോളേജ് ഓഫ് അപ്ലൈഡ് സയൻസ് . കഥകളും ലേഖനങ്ങളും   ആനുകാലികങ്ങളിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. 2017 ൽ ഹരിപ്പാട് റോട്ടറി ക്ലബ്ബിന്റെ വുമൺ ഓഫ് ദി ഇയർ അവാർഡ്, 2019 -ൽ ജൈവ കൃഷിയ്ക്ക് സരോജിനി ദാമോദരൻ ഫൗണ്ടേഷന്റെ പ്രോത്സാഹന സമ്മാനം, ചിറക്കര പഞ്ചായത്തിലെ മികച്ച സമഗ്ര കൃഷിയ്ക്കുള്ള അവാർഡ് എന്നിവ ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. മലയാളം യുകെയിൽ എഴുതിയ ലേഖനങ്ങളുടെ സമാഹാരം ഓർമ്മച്ചെപ്പ് തുറന്നപ്പോൾ എന്ന പേരിൽ പുസ്തകരൂപത്തിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ബാബുരാജ് കളമ്പൂർ

വരിക നീ, ശ്രാവണ കന്യകേ മിഴികളി
ലണയാക്കിനാവിൻ വെളിച്ചവുമായ്.
വരിക നീ, പോയകാലത്തിൻ നിലാക്കുളിരി
ലൊരു നിശാപുഷ്പസുഗന്ധവുമായ്..
വരിക നീ,വർണ്ണങ്ങളേഴും വിടർത്തുന്നൊ
രുഷസ്സിൻ്റെ നറുമന്ദഹാസവുമായ്..
വരിക നീ,കലുഷകാലത്തിൻ്റെ തീവെയിലി
ലൊരു വർഷമേഘക്കനിവുമായി..

കൊടിയ ദു:ഖത്തിൻ്റെ ഘോരാഗ്നിയിൽ ലോക
മുരുകിത്തിളയ്ക്കുന്ന നേരം..
ഹൃദത്തിലൊഴിയാത്ത ഭീതിതന്നിരുളിലേ-
യ്ക്കഴലുകൾ പെയ്യുന്ന നേരം..
പാടിപ്പതിഞ്ഞൊരോണപ്പാട്ടു വീണ്ടുമി
ന്നാരോ മധുരമായ്പ്പാടി..
പൂക്കാത്ത നാട്ടുമാവിൻ കൊമ്പിലുണ്ണിയെ
ത്തേടുന്നൊരൂഞ്ഞാൽ തളർന്നുറങ്ങീ..

നെഞ്ചിൽപ്പതിക്കുന്ന കൺശൂലമുനകൾ തൻ
വിഷമേറ്റു  കരിനീല നിറമാർന്നു വിറപൂണ്ടു
കൈകൾ കൂപ്പുന്ന തൊട്ടാവാടികൾ.. നാട്ടു –
നന്മകൾ വിരിഞ്ഞ പൂന്തോപ്പിലൊരു പഴമര
ച്ചില്ലയിലിരുന്നു കേഴുന്നൊരക്കുയിലിൻ്റെ
തൊണ്ടയിൽ വിങ്ങിയൊടുങ്ങും വിലാപങ്ങൾ ..
കരിമുകിൽക്കൊമ്പൻ്റെ വഴിമുടക്കും കൊടു-
ങ്കാറ്റിൻ്റെ ഹുങ്കാരമുയരുന്ന സന്ധ്യകൾ..
വിണ്ണിൻ സിരാപടലമഗ്നിയിലെരിഞ്ഞപോൽ
ചിന്നിത്തെറിക്കുന്ന മിന്നൽപ്പിണരുകൾ..
കാലക്കണക്കുകൾ തെറ്റിപ്പറക്കുന്ന ഞാറ്റുവേലക്കിളിപ്പെണ്ണിൻ്റെ മൗനത്തി
ലൂറുന്ന സങ്കടം പേറും പുലരികൾ…
ആധിയുമാർത്തിയുമാർത്തലയ്ക്കും നഗര
വീഥികളുതിർക്കുന്ന സ്വാർത്ഥാരവങ്ങളിൽ
വീണൊടുങ്ങും കളിക്കൊഞ്ചലിന്നീണങ്ങൾ..
ചായങ്ങൾ പൂശിച്ചമഞ്ഞൊരുങ്ങും പുതിയ കാലമുപേക്ഷിച്ച നൽക്കുറിക്കൂട്ടുകൾ..

തേടുക നീയിവയൊക്കെയും ശ്രാവണ
കന്യകേ… വ്യർത്ഥമാം മോഹമെന്നാകിലും.
പാടുകനീ,യപ്പഴമ്പാട്ടുകൾ വീണ്ടു
മോമലേ .. കേൾക്കുവാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു ഞാൻ..
പാടുകനീ,യപ്പഴമ്പാട്ടുകൾ വീണ്ടുമോമലേ .. കേൾക്കുവാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു ഞാൻ..

ബാബുരാജ് കളമ്പൂർ.

കവി, കഥാകാരൻ,വിവർത്തകൻ -മഹാഭാരതം, വാല്മീകി രാമായണം എന്നിവയുടെ പുനരാഖ്യാനവും തീമഴക്കാലം, വാരണാവതം, പശ്ചിമായനം എന്നീ നോവലുകളും ഉൾപ്പടെ അമ്പതിലേറെ പുസ്തകങ്ങളുടെ രചയിതാവ്. മലയാളം – തമിഴ് ഭാഷകളിൽ കഥകൾ എഴുതുന്നു. എറണാകുളം ജില്ലയിലെ പിറവത്തിനടുത്ത് കളമ്പൂർ സ്വദേശി .
Mob: 8075245980/E – Mail: [email protected]

അനുജ സജീവ്

എന്തോ തട്ടിമറിയുന്ന ശബ്ദം കേട്ടാണ് നിത്യ ഉറക്കം ഉണരുന്നത്.”” എനിക്ക് ഒരു വർക്ക് ചെയ്തു തീർക്കാനുണ്ട് ”

എന്നു പറഞ്ഞ് വിനു വെളുപ്പിനെ എഴുന്നേറ്റു പോയതാണ്. “”എവിടെ പോയതാണോ?” “” എന്താണ് ശബ്ദം”

എന്നുറക്കെ ചോദിച്ചുകൊണ്ട് നിതു കട്ടിലിൽ നിന്നും ചാടിയിറങ്ങി ഓടിയെത്തി. തറയിൽ നിറങ്ങൾ ചാലിക്കുന്ന വെള്ളപാത്രം മറിഞ്ഞുകിടപ്പുണ്ട്. കറുത്ത നിറത്തിലുള്ള വെള്ളം അവിടെയെല്ലാം ഒഴുകി കിടക്കുന്നു.

“”കണ്ടതു നന്നായി അല്ലെങ്കിൽ ഞാനിപ്പോൾ തറയിൽ കിടന്നേനെ” അവൾ വെള്ളം തുടയ്ക്കാനായി ഒരു തുണിക്കുവേണ്ടി തിരഞ്ഞു. അപ്പോളാണ് ജനാലയക്കടുത്തിരിക്കുന്ന പൂച്ചയെ കണ്ടത്. കാലും കയ്യുമെല്ലാം കളറുവെള്ളത്തിൽ മുങ്ങിയിരിക്കുന്നു. നക്കി തുടയക്കുകയാണ്.

“”പണികിട്ടിയല്ലേ…” ഉള്ളിൽ ചിരി വന്നുവെങ്കിലും ദേഷ്യം കൊണ്ടു മുഖം ചുവന്നു.

“” വിനൂ … വിനൂ …. നീ എവിടെപ്പോയി ….. ഇതു കണ്ടില്ലേ …..”

അപ്പോഴാണ് അവളുടെ കണ്ണുകൾ അവൻ വരച്ച പുതിയ ചിത്രത്തിലുടക്കിയത്. “” വർണ്ണങ്ങളുടെ ഒരു മായാജാലം” പൂക്കളം പോലെ. അവൾ പതിയെ ചിത്രത്തിൽ തൊട്ടു. മഞ്ഞ നിറമുള്ള ചെമ്പകപ്പൂക്കൾ, ചുവപ്പു നിറമുള്ള ചെത്തിപ്പൂക്കൾ, ചെമ്പരത്തിപ്പൂക്കൾ, പനി നീർപ്പൂക്കൾ, വെള്ളനിറത്തിലുള്ള തുമ്പപ്പൂക്കൾ, മന്ദാരപ്പൂക്കൾ, പിച്ചിപ്പൂക്കൾ, മുല്ലപ്പൂക്കൾ …….. പല പല നിറത്തിലുള്ള കാട്ടുപൂക്കൾ……… മനസ്സ് ദൂരങ്ങൾ താണ്ടി ഒരു ചെറു ഗ്രാമത്തിൽ ചെന്നു നിന്നു. പെട്ടെന്ന് കാൽ പെരുമാറ്റം കേട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന വിനു. കൈയ്യിലെന്താണ് …….? മഞ്ഞ ചെമ്പകപ്പൂക്കൾ കൊണ്ടുള്ള ഒരു മാല. അവന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്നും ഊർന്നു മാറുമ്പോൾ ചെമ്പകപ്പൂക്കൾ നിത്യയുടെ കൈയ്യിൽ വന്നു. വിനുവിനോട് എത്ര തവണ ആവശ്യപ്പട്ടതാണ് ഈയൊരു മാലയ്ക്കു വേണ്ടി. “” ഇന്നെന്താ അതിരാവിലെ മാലകൊണ്ടൊരു പ്രണയം”

“”ഇന്ന് ഓണമാണ് ….. തിരുവോണം ” കാതുകളിൽ അവന്റെ മധുര സ്വരം. ….. നിത്യ പതിയെ ജനാലയ്ക്കരികിലേക്കു നടന്നു. മുന്നിൽ പടുകൂറ്റൻ കെട്ടിടങ്ങളുടെ നീണ്ട നിര……

ഇവിടെവിടെ ഓണം. മഞ്ഞപ്പൂക്കളെ മുഖത്തേക്ക് ചേർത്ത് വാസന നുകർന്നപ്പോൾ വീണ്ടും ആ ചെറിയ ഗ്രാമത്തിൽ എത്തിയപോലെ..

നിത്യാ …… നിത്യാ ….. കതകിൽ കൊട്ടിയുള്ള വിളികേട്ടാണ് നിത്യ കണ്ണു തുറന്നത്. കണ്ണു തിരുമ്മി എണീറ്റു വന്നപ്പോളാണ് മുറ്റത്തു നിൽക്കുന്ന കൂട്ടികളുടെ ഒരു സംഘത്തെ കാണുന്നത്.

“” പൂക്കൾ പറിക്കേണ്ടേ …… ” വരൂ …….” ഉണ്ണിച്ചേട്ടനും ശങ്കരനും അപ്പുവുമെല്ലാം ധൃതി പിടിക്കുന്നു. പിന്നെ മഞ്ഞിനെ വകഞ്ഞുമാറ്റി ഓട്ടമാണ് തൊടിയിലേക്ക്. നിത്യയുടെ കണ്ണുകൾ ആദ്യം പതിഞ്ഞത് ഒരു കുഞ്ഞു പൂവിലാണ്. വെളുത്ത തുമ്പപ്പൂക്കൾ പിച്ചുന്ന ജോലി നിത്യയെ ഏല്പിച്ച് സംഘം മുന്നോട്ട് നടന്നു. മഞ്ഞിന്റെ അകമ്പടിയിൽ കുഞ്ഞിക്കണ്ണുകൾ തുറക്കാൻ വെമ്പൂന്ന തുമ്പപ്പൂക്കളെ വളരെ ശ്രദ്ധയോടെ പൂക്കുടയ്ക്കുള്ളിലാക്കുകയാണ് നിത്യ. രക്ത വർണ്ണത്തിൽ വിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന കുട ചെത്തിയിൽ നിന്നും പൂക്കൾ പൊട്ടിച്ചെടുക്കുമ്പോൾ ഉണ്ണിച്ചേട്ടന്റെ പൊട്ടിച്ചിരിയും അപ്പുവിന്റെ ഓട്ടവും ചാട്ടവും ഒരു പോലെ. ഉറുമ്പു കടിച്ചിട്ടുണ്ടാവും ….. ശങ്കരനും ദേവുവും കൊങ്ങിണിപ്പൂക്കൾ ശേഖരിക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്. ഓറഞ്ച് നിറത്തിലുള്ള കൊങ്ങിണിപ്പൂക്കൾ. മുറ്റത്തു നില്ക്കുന്ന ചെടികളിൽ നിന്നും മുല്ലയും മന്ദാരവും പിച്ചാം. പിന്നെ തൊടിയിൽ വിരിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന പലനിറത്തിലുള്ള കാട്ടുപൂക്കൾ…….

“ മൊട്ടുകൾ ആരും പറിച്ചെടുക്കല്ലേ ……. നാളയും വേണ്ടേ……” ഉണ്ണിച്ചേട്ടന്റെ ശബ്ദം. എല്ലാം കൂടയ്ക്കുള്ളിലാക്കി തറവാടിന്റെ മുറ്റത്തേക്ക്. ലക്ഷമിയേടത്തി അവിടെ പൂക്കളം ഡിസൈൻ ചെയ്യുകയാണ്. പൂക്കളെല്ലാം നിരത്തുമ്പോൾ അപ്പുവും ശങ്കരനും തമ്മിൽ നല്ല വഴക്ക് പതിവാണ്. അവിടെ മഞ്ഞപ്പൂക്കൾ എന്നു ശങ്കരൻ പറയുമ്പോൾ “”നീല മതി ” എന്ന് അപ്പു. ഉമ്മറത്തിരിക്കുന്ന അച്ചമ്മയുടെ തീരുമാനം അന്തിമം. എന്തു രസമായിരുന്നു ആ നാളുകളിൽ ….. നിത്യ ജനലഴികളിലേക്കു തല ചായ്ച്ചു. കൈയ്യിലിരിക്കുന്ന മഞ്ഞപ്പൂക്കൾ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു. മുറ്റത്തെ ചെമ്പകമരത്തിൽ നിന്നും അച്ഛൻ മഞ്ഞപ്പൂക്കൾ പൊട്ടിച്ചുതരുന്നത് ഓർത്തു. പിന്നീട് ഇപ്പോളാണ് ഇവ കൈയ്യിൽ കിട്ടുന്നത്. പൂക്കൾക്ക് എന്തൊരു സുഗന്ധമാണ്. അച്ഛന്റെ ഓർമ്മയിൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞു. നിത്യാ.. വരൂ.. നമുക്ക് കിച്ചണിലേയ്ക്കു പോവാം.. വിനു വിളിക്കുന്നു. ഓർമ്മകളിൽ നിന്നും മോക്ഷം കിട്ടുകയാണോ..

അനുജ.കെ : ലക്ചറര്‍, സ്‌കൂള്‍ ടെക്‌നോളജി ആന്റ് അപ്ലൈഡ് സയന്‍സസ്, പത്തനംതിട്ട. 2016, 2018 വര്‍ഷങ്ങളില്‍ കേരള ലളിത കലാ അക്കാദമി, ദര്‍ബാര്‍ ഹാള്‍ കൊച്ചിയില്‍ നടത്തിയ ‘ആര്‍ട്ട് മാസ്‌ട്രോ കോമ്പറ്റീഷന്‍ ആന്റ് എക്‌സിബിഷനില്‍   ‘സണ്‍ഫ്‌ളവര്‍’, ‘വയനാട്ടുകുലവന്‍’ എന്നീ പെയിന്റിംഗുകള്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. അനുജയുടെ കഥകൾ മലയാളം യുകെയിൽ പ്രസിദ്ധികരിച്ചിട്ടുണ്ട് .

കെ . ആർ.മോഹൻദാസ്

അമ്മയുടെ വീട് ഒരു കുഗ്രാമത്തിലായിരുന്നു. വീടിന്റെ മുറ്റത്തു നിന്നു നോക്കിയാൽ അകലെ സൂര്യനസ്തമിക്കുന്ന ആകാശത്തിനു താഴെ ഇരുണ്ട സർപ്പക്കാവും അതിനോടു ചേർന്ന് കുളവും കാണാമായിരുന്നു. കുളത്തിലെ വെള്ളത്തിന് ഇരുണ്ട പച്ചനിറമായിരുന്നു.

വല്യവധിക്ക് സ്കൂൾ അടയ്ക്കുമ്പോൾ അമ്മയുടെ തറവാട്ടിൽ പോയി നിൽക്കുന്നത് എനിക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നു.

തറവാട്ടിൽ അമ്മാവനും അമ്മായിയും കോളജിൽ പഠിക്കുന്ന മകളുമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്.

സ്കൂൾ തുറക്കുന്നതു വരെയുള്ള ആ രണ്ട് മാസക്കാലം ആടിത്തിമർത്ത് ആഘോഷമാക്കിയാണ് എന്റെ ജീവിതം ഒഴുകിയത്.

അഞ്ചാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുന്ന എനിക്ക് അവിടെ കൂട്ടിനുണ്ടായിരുന്നത് ഞാൻ ചേച്ചി എന്നു വിളിക്കുന്ന അമ്മാവന്റെ മകളായിരുന്നു.

ചിരിക്കുമ്പോൾ നുണക്കുഴികൾ വശ്യമായി വിടരുന്ന ചേച്ചിക്ക് ചന്ദന നിറവും രാത്രിയുടെ പേരുമായിരുന്നു.

സർപ്പക്കാവിന്റെ ഇരുണ്ട താഴ് വാരങ്ങളിൽ ചേച്ചിയോടൊപ്പം ഞാൻ ചുറ്റിക്കറങ്ങിയിരുന്നു. ചെമ്പക നിറമുള്ള പട്ടുപാവാട അൽപ്പം ഉയർത്തിയാണ് ചേച്ചി കാവിന്റെ പടവുകൾ കയറുന്നത്. ചന്ദന നിറമുള്ള ചേച്ചിയുടെ കാൽ വണ്ണകളിൽ ചുറ്റിപ്പിണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന സ്വർണ്ണപ്പാദസരത്തിലേക്ക് ചേച്ചിയറിയാതെ നോക്കുന്നത് എനിക്കിഷ്ടമായിരുന്നു.

ചേച്ചിക്ക് ഒത്തിരിയൊത്തിരി കഥകൾ അറിയാമായിരുന്നു. യക്ഷിക്കഥകൾ നന്നായി അഭിനയിച്ച് ചേച്ചി പറയുമ്പോൾ പേടിച്ച് രണ്ടു കൈകൾ കൊണ്ടും കണ്ണുകൾ പൊത്തി ഞാൻ പറയും.

മതി.

രാത്രിയിൽ ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ യക്ഷിക്കഥകൾ പറഞ്ഞ് എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നത് ചേച്ചിക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നു.

‘പാലമരത്തിലാണ് യക്ഷി താമസിച്ചിരുന്നത്. രാത്രിയാവുമ്പോൾ അവൾ ഇറങ്ങി വരും. അവൾ കൂർത്ത പല്ലുകൾ കൊണ്ട് ചോര കുടിക്കും.’

മതി. കേക്കണ്ട,

അപ്പോൾ ചേച്ചി പൊട്ടിച്ചിരിക്കും. ചൂണ്ടുവിരൽ കൊണ്ട് എന്റെ കീഴ്ച്ചുണ്ടിലെ മറുകിൽ തൊട്ടു കൊണ്ടു പറയും.

‘പേടിത്തൊണ്ടൻ.:

പറങ്കിമാവിൽ കയറാനും കുളത്തിൽ മുങ്ങാങ്കുഴിയിട്ടു നീന്തിത്തുടിക്കാനും ചേച്ചിക്ക് ഭയങ്കര സാമർത്ഥ്യമായിരുന്നു.

പാലപ്പൂവിന്റെ മണം രാത്രിയെ ഹരം പിടിപ്പിക്കുമ്പോൾ, നിലാവുള്ള മുറ്റത്തു നിന്ന് കറുത്തിരുണ്ട നീണ്ടിടതൂർന്ന മുടിയിഴകൾ കോതിയൊതുക്കുന്ന ചേച്ചിയെ അത്ഭുതത്തോടെ ഞാൻ നോക്കി നിൽക്കുമായിരുന്നു.

‘തനി യക്ഷി തന്നെ’

അമ്മായി മകളെ ശകാരിക്കും. ചേച്ചിക്ക് അതൊന്നും ഒരു പ്രശ്നമല്ല.

നഗരവാസിയായ എനിക്ക് കുളത്തിലിറങ്ങിക്കുളിക്കാൻ പേടിയായിരുന്നു. കുളത്തിന്റെ അതിരുകളിലെ വള്ളിപ്പടർപ്പുകളും വെള്ളത്തിന്റെ നിഗൂഢമായ പച്ചനിറവും എന്നിൽ നിർവ്വചിക്കാനാവാത്ത ഭയം നിറച്ചിരുന്നു.

ചേച്ചിക്കൊപ്പം കുളക്കടവിലേക്ക് ഞാനും പോകുമായിരുന്നു.

കുളക്കൽപ്പടവുകളിൽ പെണ്ണുങ്ങൾ കുളിയും നനയും ബഹളവുമാണ്.

വെള്ളം അടിച്ചു തെറിപ്പിച്ച് നീന്തുന്നതിനിടയിൽ കരയ്ക്ക് നിൽക്കുന്ന എന്നെ ചേച്ചി മാടി വിളിക്കും.

‘നോക്കി നിൽക്കാതെ വാടാ പേടിത്തൊണ്ടാ”

സന്ധ്യയ്ക്ക് കാവിൽ വിളക്കു കൊളുത്താൻ പോകുമ്പോൾ ഞാനും ചേച്ചിക്കൊപ്പം പോകുമായിരുന്നു.

മരക്കൂട്ടങ്ങളും കൽ വിഗ്രഹങ്ങളും വള്ളിപ്പടർപ്പുകളിൽ ചുറ്റിയടിക്കുന്ന കാറ്റും രാത്രിയുടെ മുടിയിഴകളിൽ നിന്നൊലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്മഷിക്കൂട്ടും കാളിമ ചാർത്തിയ ആ ലോകം ചേച്ചിക്ക് ഹരമായിരുന്നു.

വിളക്ക് തെളിയിച്ചു കഴിഞ്ഞ് ചൂണ്ടുവിരലിലെ എണ്ണമയം മുടിയിഴകളിൽ തേച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന ചേച്ചിയെ ഞാൻ നിർബ്ബന്ധിക്കും.

മ്മക്ക് പോകാം.

‘എനിക്കിവിടെ നിന്നും പോകാൻ തോന്നുന്നില്ല.
ഈ വള്ളിപ്പടർപ്പുകളിൽ , ഈ കാറ്റിൽ ലയിച്ചങ്ങനെ…’

കാലം എത്ര വേഗമാണ് ഒഴുകുന്നത്.

കോളജ് തുറക്കുമ്പോൾ ചേച്ചി നഗരത്തിലെ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് പോകും.

എന്റെ അവധിക്കാലവും തീരാറായി.

ഇനി സ്കൂൾ ദിനങ്ങൾ, പാഠങ്ങൾ.

വല്ലാത്ത വിഷമം തോന്നി.
എന്നും .അവധിക്കാലമായിരുന്നെങ്കിൽ…

വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്നതിന്റെ തലേന്ന് ചേച്ചിയുടെ മുറിയിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ ചേച്ചി എന്തോ വായിച്ചു ചിരിക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്.

ന്താ വായിക്കുന്നേ

ടാ പൊട്ടാ ഇതാണ് പ്രേമ ലേഖനം.

പ്രേമ ലേഖനോ

അതൊന്നും പറഞ്ഞാൽ നിനക്ക് മനസിലാവില്ലെടാ പൊട്ടാ …

ചേച്ചി പൊട്ടിച്ചിരിക്കുകയാണ്.

ഞാൻ മുറി വിട്ടിറങ്ങി. ആരോടാണ് ഒന്നു ചോദിക്കുക. എനിക്ക് ആകാംക്ഷ അടക്കാനായില്ല.

ചാരുകസേരയിൽ വല്യമ്മാവൻ കിടക്കുന്നുണ്ട്. ചോദിക്കാം.

വല്യമ്മാമാ
അമ്മാവൻ പതുക്കെ കണ്ണു തുറന്നു .

ന്താ കുട്ടാ

ന്താ ഈ പ്രേമലേഖനം

അടിയുടെ പൂരമായിരുന്നു പിന്നീട് നടന്നത്. അമ്മായി വന്ന് രക്ഷപ്പെടുത്തിയില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എന്റെ കാര്യം പോക്കായേനെ .

മൊട്ടേന്ന് വിരിഞ്ഞില്ല. പ്രേമ ലേഖനം,

വല്യമ്മാവൻ തുള്ളുകയാണ്.

മുട്ടിനിടിയിൽ മുഖം പൊത്തിക്കരയുമ്പോൾ തോളിൽ ഒരു മൃദു സ്പർശം. ചേച്ചിയാണ്.

പോട്ടെ. സാരമില്ല.

കണ്ണുകൾ തുടച്ചു തരുമ്പോൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചേച്ചി പറഞ്ഞു.

‘ഇന്ന് സസ്യക്ക് കാവിൽ വിളക്കുവയ്ക്കാൻ പോകുമ്പോൾ ചേച്ചി പറഞ്ഞു തരാം.
നിനക്കത് മനസിലാവും.’

ഞാൻ തലയാട്ടി.

കാവിലെ സന്ധ്യയാവാൻ ഞാൻ കാത്തിരുന്നു.

കെ. ആര്‍. മോഹന്‍ദാസ് :  കോട്ടയം മുട്ടമ്പലം സ്വദേശി.  കൊച്ചിയിൽ പരസ്യ കോപ്പി റൈറ്ററായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ഫ്രീലാൻസ് ജേർണ്ണലിസ്റ്റുമാണ് എഴുത്തും വായനയും പാട്ടും ഏറെയിഷ്ടം.

ഡോ.ഉഷാറാണി.പി.

ഞങ്ങൾ,
കണ്ണുകളിൽ കനവുനിറച്ചവർ
കളിപറഞ്ഞു ചിരിച്ചവർ
ഒറ്റത്തുമ്പിയെയും
മുക്കുറ്റിപ്പൂവിനെയു-
മൊരുമിച്ചു പുൽകാത്തവർ.
പിണങ്ങാതെ, പിരിയാതെ
നെഞ്ചിലോളമേറ്റിപ്പങ്കിട്ടു
പകൽസ്വപ്നം മെനഞ്ഞവർ.

എത്രദൂരമൊരുമിച്ചുനടന്നാലും
കാൽതളരാതെ
വാക്കുകൾ മുറിയാതെ
കൊഴിയാത്തയിലകളിലൊന്നിൻ്റെ തുമ്പിൽ
വെറുതെ കുതിച്ചുതൊട്ടു,
ഒരുകൊച്ചുകല്ലെടുത്തൊന്നെറിഞ്ഞ്
ബാല്യകൗമാരങ്ങളിലൂളിയിട്ടു.

പ്രിയസഖികൾക്കദ്ഭുതമെന്തിലുള്ളൂ
പരിചിതനഗരപാതകളിലും
ഇഷ്ടവേഷഭൂഷകളിലും
പുതുപുതുവിശേഷത്തിന്നാവേശത്തിലും,
അലങ്കാരമില്ലാത്ത ദിനങ്ങളിലും
പൊരുൾപൂക്കാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിലു-
മതിശയലേശമില്ലനുതാപവും.

ഞങ്ങൾ,
കദനംനിറഞ്ഞവർ
ഉള്ളറിഞ്ഞു പകർന്നാടുന്നവർ

ഡോ.ഉഷാറാണി .പി

തിരുവനന്തപുരം ജില്ലയിൽ മണക്കാടിനടുത്ത് 1975 ൽ ജനനം. കെ.ജി.പ്രഭാകരനാചാരിയും കെ.പത്മവുമാണ് മാതാപിതാക്കൾ. ഗവ.സ്കൂൾ മണക്കാട്, ആൾ സെയിൻ്റ്സ് കോളേജ് തിരുവനന്തപുരം, ഗവ.യൂണിവേഴ്സ് റ്റി കോളേജ് തിരുവനന്തപുരം, ശങ്കരാചാര്യ സംസ്കൃത യൂണിവേഴ്സിറ്റി തിരുവനന്തപുരം കേന്ദ്രം എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്ന് വിദ്യാഭ്യാസം കഴിഞ്ഞ് കേരള യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയിൽ നിന്നും മലയാള സാഹിത്യത്തിൽ ഡോക്ടറേറ്റു നേടി. സ്വകാര്യ മേഖലയിലെ വിദ്യാലയങ്ങളിലെ അദ്ധ്യാപികയായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ ആറ്റുകാൽ ചിന്മയ വിദ്യാലയത്തിൽ. ആനുകാലികങ്ങളിൽ സാഹിത്യരചനകൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ‘ആത്മ നിവേദനം’ എന്ന കവിതാ സമാഹാരവും പ്രസിദ്ധീകരിച്ചു.

വിലാസം: പ്രഭാതം, ടി.ആർ.ഏ-39, താവലോട് നഗർ, മുട്ടത്തറ, തിരുവനന്തപുരം – 8.
ഫോൺ – 9746201959

റജി വർക്കി

“ഏതു അ….. യാടാ അത് ചെയ്തത്… !!? ”

തിരുവോണ ദിവസം രാവിലെ ഉണർന്നത് നല്ല കുറെ നാടൻ തെറി കേട്ട് കൊണ്ടാണ്.

അല്ലേലും അത് ഒരു പുതുമ അല്ലല്ലോ! എന്നും ആരുടെയേലും തെറി കേൾക്കാതെ ഉണരുന്ന പരിപാടി ഇല്ലാത്തതാണ്.

ഒന്നുകിൽ അമ്മയുടെ “എടാ മരപ്പട്ടി നീ ഇതുവരെ എഴുന്നേറ്റില്ലേടാ?” എന്ന ഒരു ഉണർത്തു പാട്ട്. അല്ലേൽ അപ്പന്റെ “…ഉം കുത്തി കിടന്നുറങ്ങിക്കോടാ.. ആസനത്തിൽ വെയിൽ ഉദിച്ചു.. ഇനി എങ്കിലും എഴുന്നേല്‍ക്കാൻ നോക്കെടാ…” എന്ന ഒരു ഉണർത്തു പാട്ട്.

പക്ഷെ ഓണവുമായിട്ടു ഇന്ന് കേൾക്കുന്ന ഈ തെറി വളരെ പുതിയതാണ്.

ചെവിയോർത്തു.. ചാത്തനാട്ടെ സാറാമ്മ ചേടത്തി ആണ്.

ചേടത്തിയെ നാട്ടുകാര് വെറുതെയല്ല മൈക്കുസാറാമ്മ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്‌. ഒരു മുപ്പതു വാട്ട് ഉച്ചഭാഷിണി തോറ്റു പോകുന്ന ശബ്ദസൗകുമാര്യം കൊണ്ട് നാട്ടുകാരുടെ ഓമന ആയ മൈക്ക് സാറാമ്മ. ചേടത്തിയോട് ആരും ഒരു രഹസ്യവും പറയാറില്ല. “അത് എന്നതാടി നീ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്” എന്ന് ചേടത്തി പതുക്കെ പറഞ്ഞാൻ എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്ത് അത് ഒരു നാല് വീട് അപ്പുറത്ത് കേള്ക്കാം…!!

ചാത്തനാട്ടെ പുലി ആയ ചാക്കോ സാറിന്റെ സഹാധർമിണി ആണ് കഥാപാത്രം. ചാക്കോ സാർ സ്കൂളിൽ പുലി ആണേലും പെണ്ണുമ്പിള്ള സാറിനെ വരച്ച വരയിൽ നിർത്തും. പോരാത്തതിന് വേറെയും വരയ്ക്കും.

സാറാമ്മ ചേടത്തിയെ ആരേലും ഫോണ്‍ ചെയ്യുവാണേൽ കുറച്ചു അകലെ പിടിച്ചോണം. അല്ലേൽ ചെവി പൊട്ടിപ്പോകും.

ചേടത്തി ഉള്ളതുകൊണ്ടാണ് അവരുടെ പറമ്പിൽ ഒരു ഈച്ച പോലും കയറാത്തത്. “ആരാഡാ.. അത്…. ?” എന്ന ഒരു ആക്രോശം മതി കയറാൻ വരുന്നവന്റെ കച്ചോടം പൂട്ടാൻ…!!

അപ്പോ ഇനി പറയണ്ടല്ലോ ‘ബഡാ’ പാർട്ടി ആണ് കക്ഷി.

എന്താണോ പ്രശ്നം.. ഇപ്പോൾ.. കുറെ നാളായി ചേടത്തി മക്കളുടെ വീട്ടില് ആയിരുന്നു. ചാക്കോ സാർ പിന്നെ വീടിനു പുറത്തിറങ്ങുന്ന സ്വഭാവം ഇല്ലാത്ത കൊണ്ട് ആ വീട്ടില് ആരേലും ഉണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്ന് അറിയത്തും ഇല്ല.

കാതോർത്തു… “പ്ലാവ്.. വെട്ടി… നോക്കടാ.. നിന്റെ പിള്ളേർ.. ” എന്നൊക്കെ കേട്ടപ്പോഴേ സംഗതിയുടെ കിടപ്പ് അത്ര പന്തിയല്ല എന്ന് മനസില്ലായി.

കൊച്ചൂട്ടി മാപ്ലയുടെ ചായക്കടയിൽ വെള്ളം കൊരിക്കൊടുക്കുന്ന, ഇച്ചിരി ലൂസായ പൊട്ടൻ തമ്പി വെള്ളം നിറച്ച കുടം കൊണ്ട് വച്ചിട്ട് ഒരു നില്പ്പുണ്ട്.. മാപ്ലയുടെ മുഖത്ത് നോക്കി…- അർഥം ഇതാണ് “ഞാൻ നില്ക്കണോ… അതോ പോണോ…” അത് പോലെയാണ് എന്റെയും അവസ്ഥ.. ഇനിയും കിടക്കണോ അതോ ഓടണോ…

ചേടത്തി പറയുന്ന കഥയിലെ നായകന് ഞാൻ ആയ കൊണ്ട് നില്ക്കുന്നത് ആരോഗ്യത്തിനു അത്രനല്ലതല്ല. ഓടിയിട്ടും വല്യ കാര്യം ഒന്നും ഇല്ല. എന്റെ അപ്പന്റെ സ്വഭാവത്തിന് കിട്ടുന്ന ഇടത്തു വച്ച് അടി കിട്ടും. അടിയുടെ വേദന പോരാഞ്ഞു നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ഐശ്വര്യാറായിയും സുഷ്മിതാ സെന്നും (ജലജയും പ്രിയയും) ഒക്കെ ഓണവുമായിട്ട് രാവിലെ അമ്പലത്തിൽ പോകുന്ന സമയം ആണ്. നമ്മുടെ സകല വിലയും (എന്തേലും ഇനി ബാക്കി ഉണ്ടേൽ) പോകും. അതാണ്‌ സീൻ.

അമ്മയുടെ അടുത്ത് പോയാലോ.. വേണ്ട ഹൈക്കമാന്റിനു വല്യ വിലയൊന്നും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ ആണ്. അത് തന്നെയല്ല ഇത് നിങ്ങളുടെ ഉൾപാർട്ടി പ്രശ്നം അതിൽ ഞാൻ ഇടപെടില്ല എന്ന് പറഞ്ഞാലോ..

ഐഡിയ….!! പശുതൊഴുത്തിന്റെ മുകളിൽ ഒരു കച്ചിത്തിരി ഇടുന്ന തട്ട് ഉണ്ട്. അവിടെ കയറി ഇരിക്കാം പെട്ടന്ന് അപ്പൻ കാണില്ല. പിന്നെ കുറെ കഴിയുമ്പോൾ ഇറങ്ങി വരാം.

കൊള്ളാം… ആൻ ഐഡിയ കാൻ സേവ് യുവര് ലൈഫ്…

സാറാമ്മചേടത്തി പിന്നെയും ‘അനൗണ്‍സ്മെന്റു’ തുടരുകയാണ്. ‘കോളാമ്പി’ ഉപയോഗിക്കുന്നതിനു പോലീസിന്റെ അനുവാദം വേണം എന്നാ നിയമം വരുന്നതിനു മുന്പുളള കാലമാണ്.. അല്ലേൽ ഒരു പരാതി കൊടുക്കാമായിരുന്നു…

സംഭവം ഇതാണ്:

ചേടത്തി കുറെക്കാലം സ്ഥലത്തില്ലായിരുന്നല്ലോ. അപ്പോൾ ഞങ്ങൾ കുറെ അണ്ടർ ഫൊർട്ടീൻ പശങ്കൾ ഓണാവധിക്കു ഒരു ക്രിക്കറ്റ് ക്ലബ് രൂപീകരിച്ചു. രാവിലെ തുടങ്ങുന്ന ട്വന്റി ട്വന്റി എതിര് ടീം ബാറ്റ്സ്മാൻ “ഒന്നും കാണാൻ മേല” എന്നു പറയുമ്പോൾ ആണ് നിർത്തുന്നത്.

ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കാനുള്ള അനുവാദം എങ്ങനെ വീട്ടില് നിന്നും വാങ്ങും..?

ഹൈക്കമാന്റിന്റെ അടുത്ത് ചോദിച്ചു ശല്യപ്പെടുതിയപ്പോൾ “ആടിനുള്ള തീറ്റി കൊണ്ട് വരാം എങ്കിൽ പൊക്കൊ.. ” എന്ന ഒരു അനുവാദം കിട്ടി. മാഡം വിചാരിച്ചു ഇവന്മാർ രണ്ടു ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ നിർത്തിക്കോളും എന്ന്.. !!

പക്ഷെ ഞങ്ങൾ ആരാ മക്കൾ…. ഇതേ പുത്തി നമ്മൾ നമ്മളുടെ ചുള്ളന്മാരുടെ അടുതെല്ലാം പറഞ്ഞു.. അവന്മാരും ആരാ മക്കൾ… !!!

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ക്രിക്കറ്റ് കളി തുടങ്ങി…

കളി തീരുമ്പോൾ രാത്രി ആകും എന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ.. പിന്നെ എവിടുന്നാ ആടിന് തീറ്റി ഉണ്ടാക്കുന്നത്… ?

പക്ഷെ ഞങ്ങൾ അതിനും കണ്ടു പിടിച്ചു പുതിയ ഒരു ഐഡിയ…

എന്താണെന്നല്ലേ…

ചാത്തനാട്ടെ പറമ്പല്ലേ, നിറയെ പ്ലാവുകളും ആയി അടുത്ത് ഉള്ളത്.. കയറുക പ്ലാവില വെട്ടുക… !! ഗ്രേയ്റ്റ്‌… അത് ഞങ്ങൾ നടപ്പാക്കി…
മൈക്ക് സാറാമ്മ അവിടെ ഇല്ലല്ലോ.. പിന്നെ എന്ത് വേണം… !!

അങ്ങനെ ‘ചലോ ചാത്തനാട്ടു പറമ്പ്..’

കളി നിർത്തുന്പോൾ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും കൂടി പ്ലാവിൽ കയറും അന്നത്തെ ആവശ്യത്തിനുള്ള പ്ലാവില അതിന്റെ ശിഖരത്തോടെ വെട്ടി താഴത്തിടും പിന്നെ പ്ലാവില കോതി കെട്ടി വീട്ടില് കൊണ്ട് പോകും. പിന്നെ ആരാ പ്ലാവിന്റെ തുമ്പുവരെ കയറുന്നത്…?

കർത്താവു പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ അന്നന്നത്തെ ആഹാരം മാത്രം തരണം എന്ന് പ്രാർത്ഥിക്കാൻ.. !!

ഇങ്ങനെ കുറച്ചു നാൾ പോയി.. ആടും ഹാപ്പി അപ്പനും ഹാപ്പി.. അമ്മേടെ കാര്യം പിന്നെ പറയണ്ടല്ലോ…

പിന്നെ എന്താ… ഞങ്ങൾ ട്വന്റി ട്വന്റി തകർത്ത് വാരി…

പക്ഷെ പ്രശ്നം അതൊന്നും അല്ല..

മക്കളുടെ അടുത്തുള്ള തീർത്ഥാടനം കഴിഞ്ഞു ഓണത്തിന്റെ തലേന്ന് ചേടത്തി വന്നപ്പോഴാണ്..

പറമ്പിലേക്കിറങ്ങിയ ചേടത്തിയുടെ കണ്ണ് തള്ളിപ്പോയി.. പ്ലാവുകൾ എല്ലാം അറ്റത്തു കുറച്ചു ഇലകളും ആയി ‘തെങ്ങ്’ പോലെ നില്ക്കുന്നു.. എങ്ങനെ കണ്ണ് തള്ളാതിരിക്കും… !!!?

ആണ്ടോടാണ്ട് കഞ്ഞി കുടിക്കാനുള്ള പ്ലാവില തരുന്ന, നിറയെ ചക്ക കായിക്കുന്ന ചേടത്തി ഓമനിച്ചു വളർത്തിയ പ്ലാവുകൾ ആണ് ഇങ്ങനെ നില്ക്കുന്നത്…

ചേടത്തിയല്ല ആരായാലും തെറി വിളിച്ചു പോകും. ചേടത്തി ആയ കൊണ്ട് അത് നാട്ടുകാർ മുഴുവൻ കേള്ക്കും.

അപ്പൊ അതാണ്‌ സീൻ..

“എടാ.. എടാ.. ഇവിടെ വാടാ… ” അപ്പൻ വിളിക്കുന്നു… ഞാൻ കുറേക്കൂടി കച്ചിയിലേക്ക് പതുങ്ങിക്കിടന്നു..

എന്തായാലും അടി ഉറപ്പാ..

എന്നാലും നല്ലൊരു ഓണവും ആയിട്ട് രാവിലെ വേണ്ട…

വൈകിട്ട്…

ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കാനുള്ള ഓരോരോ പ്രയാസങ്ങളെ….!!!

പിൻ കാഴ്ച: ചേടത്തി അപ്പോഴെങ്കിലും വന്നില്ലായിരുന്നേൽ പ്ലാവ് ഒറ്റത്തടി വൃക്ഷം എന്ന ടൈറ്റിൽ മാറ്റി -‘പ്ലാവ് ഒരു ഇലയില്ലാത്ത മരം’ എന്നാക്കേണ്ടി വന്നേനെ… !!!

റജി വർക്കി :   ഡിജിറ്റൽ മീഡിയ രംഗത്തു പ്രവർത്തിക്കുന്ന റജി, വിവിധ കഥകളും കവിതകളും എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. ചിലതൊക്കെ മനോരമയുടെ ലിറ്ററേച്ചർ വിഭാഗത്തിൽ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. വർഷങ്ങൾ ആയി പ്രവാസ ജീവിതം നയിക്കുന്ന റജി, തന്റെ എഴുത്തുകളിൽ ഒരു പ്രവാസിയുടെ മനോഭാവം പലപ്പോഴും വരച്ചു കാട്ടാറുണ്ട്. സമയം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ ബ്ലോഗുകൾ ആയും മറ്റും എഴുതി തുടങ്ങിയ റജി ഇപ്പോൾ ഇംഗ്ലണ്ട് വിൽട്ഷെയറിൽ ഉള്ള സാൾസ്ബറിയിൽ താമസിക്കുന്നു. ഭാര്യ ജിഷ വർക്കി സാൾസ്ബറി എൻ എച്ച് എസ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ നേഴ്സ് ആണ്. റജി എൻ എച്ച് എസ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ തന്നെ അഡ്മിൻ വിഭാഗത്തിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നു. ഒരു മകൻ, ബേസിൽ ജേക്കബ് വർക്കി

എം.ജി.ബിജുകുമാർ

ഏറ്റുമാനൂർ ക്ഷേത്രത്തിൽ തൊഴുത് പ്രസാദവും നെറ്റിയിലണിഞ്ഞ് ബസ് സ്റ്റേഷനിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും മഴ തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഇരുപത് മിനിറ്റോളം കാത്തു നിന്നതിനു ശേഷമാണ് വണ്ടിയെത്തിയത്. അതിൽ കയറിയിരുന്ന് സൈഡ് വിൻഡോയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി മഴയും കണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞത് അവന്റെ മുഖമായിരുന്നു.
“മാധവിന്റെ ”

അവൻ്റെ നിരന്തരമായ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങിയാണ് ആശുപത്രിയിലേക്ക് പോകാൻ തീരുമാനിച്ചതും മുൻകൂട്ടി ടിക്കറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്ത് അതിനായി പുറപ്പെട്ടതും. നിരവധി ആരോഗ്യപ്രശ്നങ്ങൾ കൊണ്ട് ബുദ്ധിമുട്ടിയിരുന്ന തന്റെ വിഷമതകൾ മനസ്സിലാക്കിയപ്പോൾ മുതൽ അവൻ ആവശ്യപ്പെടുന്നതാണ് അമൃത ഹോസ്പിറ്റലിൽ തന്നെ പോകണമെന്നും ടോട്ടൽ ചെക്കപ്പ് നടത്തണമെന്നും.

അപ്രതീക്ഷിതമായി കിട്ടിയ സുഹൃത്തായിരുന്നു മാധവ്. ക്രമേണ സൗഹൃദം പ്രണയമായി മാറുകയും താൻ അവന്റെ ഹൃദയത്തുടിപ്പായി മാറുകയും ചെയ്തു. തൈറോയ്ഡ്, ഫൈബ്രോയിഡുകൾ എന്നുവേണ്ട മിക്ക രോഗങ്ങളും എന്നിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങുമ്പോഴും ഞാനിതൊന്നും ഗൗനിക്കാതെ മുന്നോട്ട് പോവുകയായിരുന്നു. ഈ രോഗങ്ങൾ ടീച്ചറായ തനിക്ക് അധ്യാപനത്തിലും ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഉണ്ടാക്കി തുടങ്ങിയപ്പോൾ മാധവാണ് ഇനി ഡോക്ടറെ കണ്ടേ പറ്റൂ എന്ന് കട്ടായം പറഞ്ഞ് ടിക്കറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്തത്.

പുറത്ത് പെയ്യുന്ന മഴയുടെ ഇരമ്പൽ കാതിൽ നിറയുമ്പോഴും അതിൽ പെടാതെ ഒരു മൊഴി അവളുടെ ഉള്ളിൽ തട്ടി കുളിരു പടർത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

” നീ എന്റെ ഹൃദയത്തുടിപ്പല്ലേ നിനക്കെന്തെങ്കിലും പറ്റിയാൽ പിന്നെ എന്റെ ഹൃദയവും നിലച്ചു പോകില്ലേ !”
ഇമ വെട്ടാതെ തന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി നിന്ന് അവനത് പറയുമ്പോൾ അവനിലെ പ്രണയം മുഴുവൻ ആ മുഖത്തും കണ്ണിലുമായി തെളിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് അമൃത ഓർത്തു.

”അവൻ എന്തിനായിരിക്കും എന്നെ ഇങ്ങനെ സ്നേഹിക്കുന്നത്?”
ഉത്തരമില്ലാത്ത ചോദ്യം.

”അമ്മ എന്താണ് ആലോചിക്കുന്നത്?”
അടുത്തിരുന്ന മകന്റെ ചോദ്യം അമൃതയെ ചിന്തകളിൽ നിന്നുണർത്തിയപ്പോൾ അവളുടെ ബോധം ബസ്സിനുള്ളിലേക്ക് തിരിച്ചുവന്നു.
”ഒന്നുമില്ലെടാ”
അവൾ ഷാൾ എടുത്ത് മുഖം തുടച്ചു.

എൻജിനീയറിങ് കഴിഞ്ഞ് റിസൾട്ട് വരുന്നതും കാത്തിരിക്കുന്ന തന്റെ മകൻ നല്ല മാർക്കോടെ പാസാകും എന്നതിൽ തനിക്കും ഭർത്താവിന് തർക്കമില്ല. എങ്കിലും തുടർപഠനത്തിനു വിടണോ അതോ വിദേശത്ത് ജോലിക്ക് വിടണോ എന്ന കാര്യത്തിൽ ഒരു തീരുമാനവുമായിട്ടില്ല. വിദേശജോലിക്കായി ബന്ധുവിന്റെ നല്ല ഒരു ഓഫർ കിട്ടിയത് സ്വീകരിക്കണോ വേണ്ടയോ എന്ന ചോദ്യം ഇപ്പോഴും അവശേഷിക്കുന്നുണ്ട്.

ഓരോ സ്റ്റോപ്പുകളിലും ആൾക്കാർ ഇറങ്ങുകയും കയറുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടേയിരുന്ന.
തൊട്ടുമുമ്പിൽ ഇരിക്കുന്ന സീറ്റിലെ പെൺകുട്ടികൾ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവരിൽ ഒരാളുടെ മൊബൈലിൽ നിന്ന് നല്ല ഗാനങ്ങൾ ഒന്നിന് പിറകെ ഒന്നായി ഒഴുകിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു.

“ആഷാഢം പാടുമ്പോൾ ആത്മാവിൻ രാഗങ്ങൾ….”
അവൾ ആ വരികൾ ശ്രദ്ധിച്ച് ഗാനം ആസ്വദിച്ചിരുന്നു.
ആഷാഢം മഴ മാസമാണ്. അമൃതവർഷിണി രാഗത്തിന് പ്രകൃതിയിൽ മഴപെയ്യിക്കാൻ കഴിവുണ്ടെന്നാണ് പറഞ്ഞു കേട്ടിരിക്കുന്നത്.
അവളുടെ ചിന്തകൾ ആ വഴിക്ക് മുന്നോട്ട് പോയി.

ബസ്സിനുള്ളിലെ ഗാനവും പുറത്തെ മഴയുടെ മൂളലും കേട്ട് അവൾ സീറ്റിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നു.
മകൻ ഫോണിൽ എന്തൊക്കെയോ തിരഞ്ഞു പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതെന്തെന്ന് അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചതേയില്ല.

ബസ് സ്റ്റേഷനിൽ ഇറങ്ങി ഓട്ടോയിൽ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് എത്തിയപ്പോൾ ഡോക്ടറെ കാണുന്നതിന് മുമ്പ് ഡീറ്റൈൽസിനായി എൻക്വയറി വിഭാഗത്തിലേക്ക് പോകുന്ന മകനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് അടുത്തുണ്ടായിരുന്ന കസേരയിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു അവൾ.
അപ്പോൾ അമൃത തന്റെ മുന്നിൽ സംസാരിച്ചു നിൽക്കുന്ന സുന്ദരിയായ പെൺകുട്ടിയെയും യുവാവിനേയും ശ്രദ്ധിച്ചു.

മജന്ത കളറിൽ കടും നീല പൂക്കൾ ഉള്ള ചുരിദാർ അണിഞ്ഞ് അവളുടെ മുടിയിൽ മുല്ലപ്പൂ ചൂടിയിരുന്നു. വലിയ കമ്മലൊക്കെ അണിഞ്ഞ് കണ്ണിൽ കരിമഷിയൊക്കെ എഴുതി, വലിയ പൊട്ട് തൊട്ട് അതിനു മുകൾഭാഗത്ത് ചന്ദനക്കുറിയും വരച്ച് നിൽക്കുന്ന ആ പെൺകുട്ടിയോടൊപ്പം ഭർത്താവാണെന്ന് തോന്നിക്കുന്ന യുവാവ് ആരെയോ ഫോണിൽ വിളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അവർ കടന്നു പോയപ്പോൾ അമൃത മാധവിനെപ്പറ്റി ഓർത്തു. അവൾ ഫോണെടുത്ത് മാധവിനെ വിളിച്ചു.
“ഹലോ ..എത്തിയോ?” അവന്റെ ശബ്ദം അവളുടെ മുഖം പ്രകാശമാനമാക്കി.

” എത്തിയതേയുള്ളു. ഡോക്ടറെ കണ്ടിട്ട് വിളിക്കാം”
അവളുടെ മറുപടി.
” എല്ലാ കാര്യങ്ങളും വ്യക്തമായി ഡോക്ടറോട് പറയണം കേട്ടോ ?”
” ഉം”
‘ശരി”
അവൻ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.

തന്റെ മൂഡ് ഡിസ്റ്റർബ്ഡ് ആകുമ്പോഴൊക്കെ അത് കൂൾ ആക്കാൻ അവൻ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കാറുണ്ട് എന്ന് അമൃത ഓർത്തു. രണ്ടുപേരുടെയും ചിന്തകളും മനോഭാവങ്ങളും പ്രവർത്തികളും ഒക്കെ സാമ്യം തോന്നിയിട്ടുണ്ട്.

എട്ട് വർഷമായി വിദേശത്തായിരുന്ന അവൻ നാട്ടിൽ ജോലി കിട്ടിയപ്പോഴാണ് തിരിച്ചെത്തിയത്. ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ എഴുതിയ ടെസ്റ്റിൽ നിന്നും നിയമനം ലഭിക്കുന്നതിനുള്ള കത്ത് വന്നപ്പോഴേക്കും വേഗം തിരിച്ചുപോരുകയായിരുന്നു. വന്നിട്ട് മൂന്നു വർഷമാകുന്നുവെങ്കിലും തമ്മിൽ പരിചയപ്പെട്ടിട്ട് ഒന്നര വർഷം കഴിഞ്ഞിട്ടേയുള്ളു. നേരത്തെ പരിചയപ്പെടേണ്ടതായിരുന്നു എന്നാണ് അവൻ എപ്പോഴും പറയാറുള്ളത്.

”എന്നെ പ്രണയിക്കാതിരിക്കുന്നതാണ് മാധവ് നിനക്ക് നല്ലത് ” ആദ്യമൊക്കെ ഞാൻ പറയുമായിരുന്നു.
അതെന്താണ് എന്നവൻ ചോദിക്കുമ്പോൾ
“എന്റെ പ്രണയം അഗ്നി പോലെ നിന്നെ പൊള്ളിച്ചേക്കാം..
ചിലപ്പോൾ മഞ്ഞുപോലെ നിന്നെ പൊതിഞ്ഞേക്കാം……
ഒരുപക്ഷേ ഒരു മൃദുലമായ തൂവൽ പോലെ നിന്റെ മാറിൽ പറ്റിച്ചേർന്ന് പറിച്ചെറിയാൻ പറ്റാത്തപോലെ….. ”

വാചകം പൂർണമാക്കും മുമ്പ് താൻ അവനെ നോക്കുമ്പോൾ മാധവിൻ്റെ കണ്ണുകൾ ഒന്നുകൂടി വിടർന്നതേയുള്ളു.

” നീ എന്നെ ഭ്രാന്തമായി സ്നേഹിക്കണം അമൃതാ…. ആ ഭ്രാന്തിൽ ജീവിച്ചു മരിക്കാനാണ് എനിക്കിഷ്ടം. അത്രത്തോളം ഒരു സ്വർഗ്ഗം എനിക്ക് കിട്ടാനില്ല”
അവൻ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞ മറുപടി ഇന്നും കാതിലുണ്ട്.

ഉച്ചയോടു കൂടി ഡോക്ടറെ കണ്ട് വിഷമതകൾ ഒക്കെ വിവരിച്ചതിനു ശേഷം അദ്ദേഹം പെൽവിസ് സ്കാൻ ചെയ്യാനായി എഴുതിത്തന്നു. കോംപ്ലിക്കേറ്റഡ് കേസ് എല്ലാം ഡോക്ടർ നേരിട്ട് സ്കാൻ ചെയ്യാൻ വരും എന്നു പറഞ്ഞതിനാൽ മൂന്നരവരെ അതിനായി കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നു.

സ്കാൻ ചെയ്യുന്നിടത്ത് നല്ല തിരക്കായിരുന്നു. അതിനാൽ കുറെ നേരം പുറത്തിരിക്കേണ്ടതായി വന്നു. ചെറുതായൊന്നു മയങ്ങി.
അൽപ്പസമയത്തിനു ശേഷം സ്കാൻ ചെയ്യുന്ന റൂമിനോട് ചേർന്ന് കർട്ടൻ ഇട്ട ഭാഗത്തേക്ക് കയറാൻ നേഴ്സ് വന്ന് ചുമലിൽ തട്ടി വിളിച്ച് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ അതിനുള്ളിലേക്ക് കയറി.

ആദ്യം കയറിയ പേഷ്യൻ്റ് ഇറങ്ങാൻ സമയമായതിനാൽ അടുത്ത പേഷ്യന്റിനെ കൂടി ആ കർട്ടൻ ഇട്ട ഭാഗത്തേക്ക് പുറത്തുനിന്ന നേഴ്സ് കയറ്റി നിർത്തി.

” പാന്റും പാൻ്റീസും അഴിച്ച് വെച്ചിട്ട് നിൽക്കുക. സമയം കളയരുത്. നല്ല തിരക്കാണ് വെളിയിൽ.”
അകത്ത് നിന്ന നേഴ്സിന്റെ നിർദേശം കേട്ട് രണ്ടുപേരും വസ്ത്രം ഉരിയുമ്പോൾ പരസ്പരം നോക്കി. അമൃത അവിടെ നിന്ന് പെൺകുട്ടിയുടെ ടോപ്പിന്റെ അടിഭാഗം വൃത്താകൃതിയിൽ തന്നെയാണെന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചു.
അപ്പോഴാണ് തന്റേതിന്റെ സ്ലിറ്റ് മുകളിലേക്ക് കയറ്റിയ ചുരിദാർ ആണല്ലോ എന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചത്. അത് മുഖത്തൽപം ജാള്യത പടർത്തി.

വൈബ്രേറ്റഡ് മോഡിലാക്കിയ ഫോൺ അഴിച്ചു വെച്ച പാന്റിനു മുകളിലേക്ക് വെച്ചു.. എന്നിട്ട് രണ്ടു കൈകൊണ്ടും രണ്ടു വശത്തെയും ടോപ്പിന്റെ സ്ളിറ്റ് ഭാഗം ചേർത്ത് പിടിച്ചു. അല്പനേരം അങ്ങനെ നിന്നപ്പോൾ ഫോണിൽ വൈബ്രേറ്റഡ് സൗണ്ട് തുടങ്ങി.
” മാധവ് ”
ഡിസ്പ്ലേയിൽ പേര് തെളിഞ്ഞു.
ചുരിദാറിൽ നിന്ന് വിട്ട് ഫോണെടുക്കാൻ അവൾ മടിച്ചു.
അപ്പോൾ അവൻ്റെ പറഞ്ഞിരുന്ന ചില വാചകങ്ങൾ മനസ്സിൽ മിന്നിത്തെളിഞ്ഞു.
“മൗനത്താൽ എരിയുന്ന സൂര്യനായി ചുട്ടുപൊള്ളിക്കുവാനും പരിഭവങ്ങളുടച്ച്
ഇടവപ്പാതിയായി കുളിരണിയിക്കുവാനും
ഒരേ സമയം
നിനക്ക് കഴിയുന്നത് നീ അത്രമേൽ ആഴത്തിൽ എന്നിൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയതിനാലാണ് അമൃതാ ”
അതുകേട്ട് താനവൻ്റെ കണ്ണിലേക്ക് തന്നെ ഇമവെട്ടാതെ നോക്കിയിരുന്നത് അൽപ്പംമുമ്പ് കഴിഞ്ഞതുപോലെ ഓർക്കുന്നുണ്ട്.
“നിന്റെ നിശ്വാസങ്ങൾക്ക്
എന്റെ വിരഹാഗ്നിയെ കെടുത്തുവാനും
കാത്തിരിപ്പിൽ ഉതിരുന്ന നിനവുകളെ പൊള്ളിക്കാനും
കഴിയുന്നതും അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് മാധവ്” അവൻ്റെ വാചകത്തിനൊപ്പം താൻ കൂട്ടിച്ചേർത്തതും മറന്നിട്ടില്ല.

തനിക്ക് മുമ്പ് സ്കാൻ ചെയ്യുന്ന റൂമിലുണ്ടായിരുന്ന പെൺകുട്ടിയുടെ ദൈന്യതയോടെയുള്ള കരച്ചിൽ വെളിയിലേക്ക് കേട്ട് തുടങ്ങി.

” റിമൂവ് ചെയ്യാൻ പറയല്ലേ ഡോക്ടർ’ പ്ലീസ്…! എങ്ങനെയെങ്കിലും ഈ കുട്ടി ജനിച്ചാൽ പിന്നെ എന്തുവന്നാലും എനിക്ക് പ്രശ്നമില്ല. ഡോക്ടർ പ്ലീസ് ”
അവൾ കേഴുകയാണ്.

“നിങ്ങൾ പറയുന്നതുപോലെ ഈസി അല്ല കാര്യങ്ങൾ. രണ്ടുമാസം കഴിയുന്നതേയുള്ളൂ ഇപ്പോൾ തന്നെ ഗർഭാശയത്തിൽ വലിയ ഒരു മുഴയാണ് കാണുന്നത്. നിങ്ങൾക്ക് കുട്ടിയെ ക്യാരി ചെയ്യാൻ സാധിക്കുകയില്ല.”
അവൾ കരച്ചിൽ തുടർന്ന് കൊണ്ടിരുന്നു.

” യൂട്രസ് റിമൂവ് ചെയ്യുകയേ നിവൃത്തിയുള്ളൂ.”
ഡോക്ടർ അവളെ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

“അങ്ങനെ പറയല്ലേ ഡോക്ടർ ഞങ്ങളുടേത് ഒരു പ്രണയ വിവാഹമായിരുന്നു. എന്നെക്കാൾ നാല് വയസ്സു കുറവാണ് എന്റെ ഭർത്താവിന് . എല്ലാവരുടെയും എതിർപ്പോടുകൂടി വിവാഹിതരായ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു കുട്ടി ഉണ്ടായാൽ വീട്ടുകാരെല്ലാം പഴയതൊക്കെ മറന്നു ഒന്നിക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞ് സന്തോഷത്തോടെ വെളിയിലിരിക്കുന്ന ഭർത്താവിനോട് ഞാൻ എങ്ങനെയാണ് ഡോക്ടർ ഇത് പറയുക ?”
അവൾ ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.

“വേറൊരു ആശുപത്രിയിലും പോയാൽ പോലും യാതൊരു രക്ഷയുമില്ലാത്ത കേസ് ആണിത്. നിങ്ങൾ കാര്യം പറയുന്നത് മനസ്സിലാക്കൂ.” ഇതൊക്കെ കേട്ടിട്ടും അവളുടെ കരച്ചിൽ നിന്നിരുന്നില്ല.
ഈ ഗർഭത്തിൻ്റെ സങ്കീർണതകളെപ്പറ്റി ഡോക്ടർ പെൺകുട്ടിയോട് പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു.

“കൂടുതൽ കോംപ്ലിക്കേഷൻ ആവല്ലേ എന്നാണ് എന്റെ പ്രാർത്ഥന.ഗർഭാശയ കാൻസറിനുള്ള സാധ്യതയും വളരെ കൂടുതലാണ്”

ഇനി ഒരിക്കലും ഒരു കുഞ്ഞ് എന്ന് സ്വപ്നം ഇല്ലാതെയാവുന്നതിലുള്ള സങ്കടമെല്ലാം അവളുടെ വാക്കുകളിൽ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ ഏങ്ങലടി നിലച്ചിരുന്നില്ല.

ഡബ്ബിങ്ങ് ആർട്ടിസ്റ്റുകളുടെ
ശബ്ദത്തിന് സമാനമായ അവളുടെ ശബ്ദം തന്റെ കാതുകളിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും മുഴങ്ങുന്നതായി അമൃതയ്ക്ക് തോന്നി.

ശബ്ദത്തിൽ നിന്ന് തന്നെ അവൾ സുന്ദരി ആയിരിക്കുമെന്ന് അമൃത ഊഹിച്ചു.

തമ്മിൽ സംസാരിച്ചതിനുശേഷം ഭർത്താവിനോട് കാര്യഗൗരവം പറഞ്ഞിട്ട് സർജറിക്കുള്ള തീയതി തീരുമാനിക്കാൻ നിർദ്ദേശിച്ചിട്ട് ഡോക്ടർ അവളെ സ്കാൻ റൂമിന് പുറത്തേക്ക് അയച്ചു.

മിന്നായം പോലെ അവൾ പുറത്തേക്ക് വന്ന് ഡ്രസ് ധരിച്ച് ഇറങ്ങി പ്പോകുമ്പോൾ നീണ്ട മുടി പാറിപ്പറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ സൈഡ് വ്യൂ കണ്ടപ്പോൾ കവിളിലൂടെ കണ്ണുനീർ തടസ്സം കൂടാതെ ഒഴുകുന്നത് കാണാമായിരുന്നു.

താൻ വന്നപ്പാേൾ കണ്ട സുന്ദരിയായ പെൺകുട്ടിയാണതെന്ന് അമൃത തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

അവളുടെ ഭർത്താവ് ഈ ഗൗരവമേറിയ കാര്യം അറിയുമ്പോൾ അതെങ്ങനെ ഉൾക്കൊള്ളുമെന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ അമൃതയ്ക്ക് വ്യസനം തോന്നി. അവൻ്റെ മനസ്സ് തകർന്നേക്കാം എന്നവൾ ചിന്തിച്ചു.

” അമൃത നായർ ”
അകത്തുനിന്ന് നേഴ്സ് പേര് വിളിച്ചപ്പോൾ അവൾ വേഗം സ്കാനിങ് റൂമിന്റെ അകത്തേക്ക് കയറി. സ്‌കാൻ റിപ്പോർട്ടുമായി ഡോക്ടറെ കണ്ടതിനുശേഷം ആശുപത്രിക്ക് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിവരുമ്പോഴും ആ പെൺകുട്ടി ഒരു നൊമ്പരമായി അമൃതയുടെ മനസ്സിൽ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

നഷ്ടങ്ങൾ എപ്പോഴും വേദന തന്നെയാണ് നമുക്ക് നൽകുന്നത്.
ചില നഷ്ടങ്ങൾക്ക് നമ്മെ ഏറെക്കാലം വല്ലാതെ വേദനിപ്പിക്കാനുമാവും എന്ന ചിന്ത അമൃതയിൽ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

വീട്ടിലെത്തിയതിനു ശേഷം മാധവിനെ വിളിക്കുമ്പോൾ അവൾക്ക് തൻ്റെ കാര്യങ്ങളെക്കാൾ പ്രാധാന്യത്തോടുകൂടി പറയാനുണ്ടായിരുന്നത് ആശുപത്രിയിൽ സ്കാനിങ്ങ് റൂമിൽ ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞ ആ പെൺകുട്ടിയെപ്പറ്റിയായിരുന്നു.

ഇരു കുടുംബങ്ങൾ തമ്മിൽ ഒരുമിക്കാനും തങ്ങളെ അംഗീകരിക്കാനും സാധിക്കുമെന്ന് അവർ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന ഏക കച്ചിത്തുരുമ്പ് എന്നന്നേക്കുമായി ഇല്ലാതാവുന്നതിൻ്റെ വേദന അവർ എങ്ങനെ സഹിക്കുമെന്ന ആധി അമൃതയിലേക്ക് കടന്നിരുന്നു.

അവളുടെ യൂട്രസ് റിമൂവ് ചെയ്യാതിരിക്കുക എന്നത് ചിന്തിക്കുകയേ വേണ്ട. അത്രയ്ക്ക് സങ്കീർണമാണ് പ്രശ്നങ്ങളെന്ന് അവൾ മാധവിനെ ധരിപ്പിച്ചു.

ആ സംഭവം അമൃതയുടെ ഹൃദയത്തിൽ അത്രമേൽ ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നുവെന്ന് മാധവിന് മനസ്സിലായി.

“മാധവ്..! ആ കുട്ടിയുടെ കരച്ചിൽ എൻ്റെ കാതുകളിൽ നിന്ന് വിട്ടൊഴിയുന്നില്ലെടാ… ”
അമൃത സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു.

അവളുടെ ചിന്തകൾ ഇതിൽ നിന്നുമടർത്തണമെന്ന് മാധവിന് തോന്നി.

” ഇത് ദു:ഖകരമായ ഒരു സംഭവം തന്നെയാണ്. എന്നു കരുതി നിൻ്റെ ചിന്തകൾ അതിൽ മാത്രം കേന്ദ്രീകരിച്ചിരിക്കാതെയിരിക്കൂ.ഇതിലുമേറെ വേദനകൾ സഹിക്കുന്ന നമ്മൾക്കൊക്കെ അറിയാവുന്നവരും അറിയാൻ വയ്യാത്തവരുമായ എത്രയോ ആൾക്കാർ ഉണ്ടായിരിക്കും നമുക്ക് ചുറ്റും.
ഒരു പക്ഷേ അവരുടെ തലയിണകൾക്ക് മാത്രമേ അവർ ഏവരിൽ നിന്നും ലോകത്തിനു മുന്നിൽ മറച്ചുപിടിച്ചിരിക്കുന്ന ചില നൊമ്പരങ്ങളുടെ കണക്കുകൾ അറിയുകയുള്ളു”
അവൻ അവളെ ആശുപത്രിയിലെ സംഭവങ്ങളുടെ ചിന്തകളിൽ നിന്നുമടർത്താൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

മാധവ് ഒന്നു നിശ്വസിച്ചിട്ട് വീണ്ടും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
“എൻ്റെ ഒരു സുഹൃത്തുണ്ട്.കഥാകൃത്താണ്. അവനോട് പറഞ്ഞ് ഇതൊരു കഥയാക്കിയെഴുതാൻ പറയാം.”
അത് പറഞ്ഞു കഴിയുമ്പോൾ കഥകൾ ഇഷ്ടമുള്ള അമൃതയുടെ മറുപടിയിൽ നിന്നും അവളുടെ മനസ് കഥകളിലേക്ക് ചേക്കേറാൻ തുടിക്കുന്നതായി അവന് തോന്നി.

“ഈ ദുഃഖം എങ്ങനെ തരണം ചെയ്യുമെന്നും കഥയിലെഴുതി ചേർക്കാനും അവനോടു പറയാമല്ലോ.”
അവൻ്റെ വാക്കുകൾ ഒരു മൂളലോടെ അവൾ അംഗീകരിച്ചു.
അപ്പോഴേക്കും മഴയെത്തിയിരുന്നു.
തുടർന്ന് പല കാര്യങ്ങളിലൂടെ സംസാരം നീണ്ടു പോകുമ്പോഴും അമൃതയുടെ ഉള്ളിലെ ചിന്ത ഇനിയെന്നാണ് ആ കഥയൊന്നു വായിക്കാൻ കഴിയുക എന്നതായിരുന്നു.

മഴമേഘങ്ങളാൽ മൂടിയ ഇരുണ്ട ആകാശത്തേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ കാറ്റ് വീശിയടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആകാശം പിളരും പോലെ മിന്നലും ഹൃദയം കിടുങ്ങുമാറുള്ള ഇടിയും അവളുടെ ചിന്തകളെ അലോസരപ്പെടുത്തിയില്ല.

”ആ കഥയിൽ താൻ എങ്ങനെയാണ് ചിത്രീകരിക്കപ്പെടുക ” എന്നോർത്ത് അവൾ കൗതുകം പൂണ്ടു.
“അതിലെ നായിക കഥാപാത്രം താനാകുമോ?”
“അതിൽ എന്റെയും മാധവിന്റെയും പ്രണയവുമുണ്ടാകുമോ? ”
അങ്ങനെ നിരവധി ചോദ്യങ്ങൾ അവളുടെ മനസ്സിലൂടെ മിന്നിമറഞ്ഞു.
“അതോ ആ പ്രണയം നിറങ്ങൾ ചാലിച്ചെഴുതാൻ അയാൾ മറന്നു പോകുമോ?”
അത് ആ ക്യാൻവാസിൽ മാത്രം ഒതുക്കി നിർത്താൻ കഴിയുമോ?
കഥയുടെ ഉള്ളടക്കത്തെക്കുറിച്ചവൾക്ക് ആകാംക്ഷയുണ്ടായി.

“എന്തായാലും എന്നിൽ മാധവിന് മരണമില്ല. മറവിക്ക് ഞാൻ അവനെ വിട്ടുകൊടുക്കുകയും ഇല്ല.
കാരണം മനസിൽ അവൻ പൂക്കാത്ത ഒരു ദിനം പോലുമില്ല.” അവളുടെ ആ തീരുമാനം ദൃഢമായിരുന്നു

ജനാലയ്ക്കരികിൽ തൂവാനവുമേറ്റിരിക്കുമ്പോൾ അമൃതയുടെ ശ്രദ്ധ ടെലിവിഷനിൽ നിന്നും കേൾക്കുന്ന ഗാനത്തിലക്ക് ഒഴുകി നീങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
” അമൃതവർഷിണിയായ്
വർഷാകാലമുകിലുകളേ
ഹൃദയമെരിയേ അലരി മലരായ്… ”

എം.ജി.ബിജുകുമാർ

പന്തളം സ്വദേശി. തപസ്യയുടെ സംസ്ഥാന ചെറുകഥ പുരസ്കാര ജേതാവ് പന്തളം എൻ എസ് എസ് കോളേജിൽ ബിരുദവും എൻ.എസ്.എസ്. ട്രെയിനിങ്ങ് കോളേജിൽ ബിഎഡും പൂർത്തിയാക്കി. ആദ്യം അധ്യാപനവൃത്തിയിലായിരുന്നുവെങ്കിലും ,ഇപ്പോൾ എച്ച്.ഡി.എഫ്.സി ബാങ്കിൻ്റെ ലോൺ സെക്ഷനിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നു. ചിത്രം വരയും, കഥയും കവിതയുമൊക്കെയെഴുത്തുമാണ് പ്രധാന വിനോദങ്ങൾ. സാഹിത്യ-സാമൂഹിക-സാസ്കാരിക മേഖലയിലും സജീവമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
“ഓർക്കാൻ മറക്കുമ്പോൾ ” എന്ന കവിതാ സമാഹാരം പുറത്തിറക്കിയിട്ടുണ്ട്. “മേഘങ്ങൾ പറഞ്ഞ കഥ ” എന്ന കഥാസമാഹാരം പുറത്തിറക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ്. സരസ്വതീയം( https://youtu.be/LQFrt-sojwI )
കൊന്നപ്പൂങ്കനവ് ( https://youtu.be/HqaUy-dNLqA ) എന്നീ ദൃശ്യാവിഷ്ക്കാരങ്ങൾ ചെയ്ത് യൂട്യൂബിൽ റിലീസ് ചെയ്തിരുന്നു.

മിന്നു സൽജിത്ത്‌

ഒരു ചിന്താശകലം തിളങ്ങുന്നു
വീണ്ടുമകലെ
തരിമ്പുമാശ്വാസമേകാതെ
ഒരു വ്യഥയായ്…
പണ്ട് പണ്ട് ,
നിറയെ പൂത്തുലഞ്ഞ
വാകമരച്ചോട്ടിൽ,
ഒത്തിരി തുമ്പപ്പൂക്കളാൽ തീർത്തൊരു പൂക്കളത്തിന്നരികെയായിരുന്നു
നിന്റെ നിഴലും
എന്റെ നിലാവും
പ്രണയത്തിലായത്…
നിന്റെ കണ്ണുകളിൽ വിരിഞ്ഞ കവിതകളുടെ അർത്ഥ-നിരർത്ഥതീരങ്ങളിൽ
തിരയെണ്ണാനാകാതെ
പിന്നെയെപ്പോഴോ
എന്റെ നിലാവ് ,
ചില ദിവാസ്വപ്നങ്ങളുടെ നുറുങ്ങുവെട്ടത്തിലകപ്പെട്ട് മാഞ്ഞുപോയ്‌…
എങ്കിലും ,
വീണ്ടുമൊരു ഓണനിലാവും,
തൊടിയിലെ വാടാമുല്ലച്ചെടിയും, അവളുടെ ഒരുപറ്റം തുമ്പികിടാങ്ങളും, പൂവിളികളും കാത്ത്,
ഇന്നുമെന്റെ ആളൊഴിഞ്ഞ ഹൃദയശിഖിരങ്ങളുടെ നിഴലിൽ ക്ലാവുപിടിച്ച ഒരു ഊഞ്ഞാൽ അവശേഷിക്കുന്നു
വെറുതെയാണെങ്കിലും…

മിന്നു സൽജിത്ത്‌

മകൻ – സമന്വയ്